تأثير الگوي توانمندسازي خانواده‌محور بر انجام فعاليت‌هاي روزانه زندگي سالمندان مبتلا به نارسايي قلبي: يك مطالعه نيمه‌تجربي

سابقه و هدف: از اقدامات مؤثر در بهبود انجام فعاليت‌هاي زندگي در بيماران داراي بيماري‌هاي مزمن، توانمند‌سازي خانواده‌محور است. بنابراين مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير الگوي توانمندسازي خانواده‌محور بر انجام فعاليت‌هاي روزانه زندگي سالمندان مبتلا به نارسايي قلبي طراحي و اجرا شد. مواد و روش‌‌ها: اين مطالعه از نوع نيمه‌تجربي بود كه روي 80 سالمند مبتلا به نارسايي قلبي انجام گرفت. نمونه‌ها به شيوه دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمون (40 نفر) و كنترل (40 نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمون، آموزش توانمندسازي براساس الگوي خانواده‌محور در طي 8 جلسه دوساعته براي فرد سالمند و مراقبت اصلي وي انجام گرفت. ابزار پژوهش در سه زمان قبل از شروع مداخله، بلافاصله و يك‌ماه پس از آن، توسط نمونه‌ها در دو گروه تكميل گرديد. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 وارد شد و با استفاده از تست‌هاي آماري كاي‌اسكوئر، تي مستقل و آناليز واريانس با اندازه‌هاي تكراري تجزيه‌و‌تحليل صورت گرفت. نتايج: نتايج نشان داد كه مقايسه ميانگين نمره انجام فعاليت‌هاي روزانه زندگي در سالمندان در گروه آزمون بين زمان‌هاي قبل (5/12 ± 19/71)، بلافاصله (3/66 ± 20/26) و يك‌ماه پس از مداخله (3/86 ± 23/64) افزايش معنادار داشته است (0/0001 P). همچنين نتايج آزمون آناليز واريانس با اندازه‌هاي تكراري نشان داد كه اثر متقابل گروه و زمان درمورد نمره انجام فعاليت‌هاي روزانه زندگي در گروه آزمون معنادار مي‌باشد (0/0001 P). نتيجه‌‌گيري: الگوي توانمند‌سازي خانواده‌محور مي‌‌تواند باعث بهبود انجام فعاليت‌هاي روزانه زندگي در سالمندان مبتلا به نارسايي قلبي شود.