ﻓﺮﻣﻮﻻﺳﯿﻮن و ﮐﻨﺘﺮل ﻓﯿﺰﯾﮑﻮﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ اﻣﻮﻟﮋل ﻣﻮﭘﯿﺮوﺳﯿﻦ

Formulation and physicochemical control of mupirocin emulsion

هدف اين مطالعه ايجاد يك امولژل پوستي پايدار از داروي موپيروسين بود. روش بررسي: اين مطالعه در گروه فارماسيوتيكس دانشگاه علوم دارويي تهران از آبان 1399 تا شهريور 1400 انجام شد. در ابتدا مطالعات پيش فرمولاسيون روي پودر موپيروسين صورت گرفت و نمودار استاندارد رسم شد. در ادامه پايه­ هاي امولژل بدون دارو ساخته شد، پايداري آنها بررسي شد و فرمولاسيون برتر انتخاب شد. در ادامه فرمولاسيون امولژل حاوي دارو تهيه شده و مطالعات بيشتري از قبيل تعيين مقدار ماده موثره، آزاد سازي دارو در محيط برون تن و تعيين هاله عدم رشد صورت گرفت.  يافته­ ها: امولژل حاوي كربومر 940، پارافين مايع به ميزان 5%، توئين 20 به ميزان0/4% و اسپن 20 به ميزان 1/1% به عنوان فرمولاسيون برتر انتخاب شد. نتايج آزمون هاي پايداري، پخش پذيري و … مناسب بود. مقدار ماده موثره در فرمولاسيون­ها بين 90 تا 110 درصد بود. در مدت 8 ساعت دارو تقريبا به ميزان 85% آزاد شد. از نظر رئولوژي، فرمولاسيون از رفتار غير نيوتوني تبعيت مي­كرد. همچنين رفتار پلاستيك و تيكسوتروپ نشان داد. مشاهده هاله عدم رشد در اطراف فرمولاسيون هاي حاوي دارو نشان داد كه داروي موپيروسين از پايه امولژل آزاد شده و از رشد باكتري هاي استافيلوكوكوس اورئوس جلوگيري مي­كند. نتيجه­ گيري: مي­توان يك فرمولاسيون امولژل پايدار از داروي موپيروسين تهيه كرد. پيشنهاد مي­شود كه مطالعات پايداري تسريع شده و ادواري و اسكيل آپ فرمولاسيون جهت توليد صنعتي صورت گيرد.

The aim of this study was to develop a stable skin emulsifier from mupirocin. Materials and methods: This study was performed in the Department of Pharmacy, Tehran University of Pharmaceutical Sciences from November 2016 to September 2015. Initially, preformulation studies were performed on mupirocin powder and a standard diagram was drawn. Next, the bases of the drug-free emulsifiers were made, their stability was investigated and the superior formulation was selected. The next step was the formulation of the emulsion containing the drug. Further studies such as determining the amount of active ingredient, releasing the drug in vitro and determining the aura of stunting were performed. Results: Emulsifier containing 940 carbomer, 5% liquid paraffin, 0.4% tween 20 and 1.1% spin 20 were selected as the top formulation. The results of stability, dispersibility and other tests were appropriate. The amount of active ingredient in the formulations was between 90 and 110%. Within 8 hours, the drug was released at approximately 85%. Rheologically, the formulation followed non-Newtonian behavior. It also showed the behavior of plastics and thixotropes. Observing the growth inhibition zone around drugcontaining formulations indicateed that mupirocin was released from the emulsion base and prevented the growth of Staphylococcus aureus bacteria. Conclusion: A stable emulsion formulation can be prepared from mupirocin. It is suggested that accelerated stability studies and periodic and scale-up formulations be carried out for industrial production.