رسانه‌هاي ارتباط جمعي و حكمراني شايسته در نظريه‌هاي ولايت ‌فقيه

هدف پژوهش حاضر كشف رابطه نظريات ولايت فقيه با پديده‌هاي نوپديد فاقد خاستگاه ديني، يعني رسانه‌هاي ارتباط جمعي و «حكمراني شايسته» است. در اين راستا و با روش توصيفي تحليلي به تقرير ديدگاه‌هاي مختلف از ولايت فقيه پرداخته و درنهايت نحوه ارتباط آن‌ها با رسانه‌ها در چارچوب حكمراني مطلوب تبيين شده است. نتايج نشان داد كه ديدگاه امام خميني با توجه به الگوهاي نظري موجود پيرامون رسانه‌هاي ارتباط جمعي، در حد ميانه‌اي قرار مي‌گيرد و از يك‌سو به آزادي رسانه‌ها مي‌انديشد و از ديگر سو به مصالح جامعه نظر دارد. به همين دليل است كه شماري از محققين نوع نگاه ايشان به ولايت فقيه و حكومت را نيز به نظريه «مشروعيت تركيبي»، «مشروعيت دو گانه» نزديك مي‌دانند. بنابراين، رسانه‌هاي ارتباط جمعي از سويي مي‌بايست به ايده‌ها و آرزوهاي بشري يعني عدالت، آزادي، امنيت و معنويت توجه كنند و همّت خود را صرف عملي شدن اين ايده‌ها نمايند كه در اين ميان برخي از محدوديت‌ها مانند عقل و شرع، قانون و فقدان توطئه را خواهند داشت. از سوي ديگر، از آزادي نيز برخوردار خواهند بود.