تأثير عامل شخصيت بر تصميم‌گيري سياست خارجي: مطالعه موردي سياست خارجي جورج بوش دوم در قبال ايران

انقلاب ايران منجر به اتخاذ رويكردي تهاجمي در سياست خارجي آمريكا در قبال ايران شد، موضوعي كه با تغيير هر يك از روساي جمهور شكل متفاوتي يافت. با توجه به اين زمينه و نقش مهم رياست جمهوري در سياست خارجي آمريكا و اين موضوع كه بررسي تحولات زندگي و شخصيت روساي جمهور بخش قابل ‌توجهي از مطالعات روان‌شناسي سياسي را به خود اختصاص داده است؛ اين پژوهش در جستجوي يافتن تأثيرات روان‌شناختي زندگي جورج دبليو بوش و شخصيت او بر رويكرد كلان سياست خارجي آمريكا و مشخصاً در قبال ايران است. چارچوب نظري در اين پژوهش، مدل «فعال‌كننده، عقايد و نتايج» آلبرت اليس، روانشناس آمريكايي است. اين رويكرد با بررسي نقش حوادث و نحوه تفسير آن‌ها از سوي افراد به بررسي وضعيت رواني مي‌پردازد. در واقع داده‌هاي مورد استفاده، داده‌هاي زندگينامه‌هاي بوش است كه بر مبناي روشي تاريخي و طولي مورد بررسي قرار مي‌گيرند. در ادامه با تعيين مصاديق «فعال‌كننده»، «عقايد» و «نتايج» چرخه روان‌شناختي بوش توصيف و تبيين شده است و خصوصيات شخصيتي او مانند هيجان‌طلبي، رفتارهاي تكانشي و برونگرايي استخراج گرديده است. نتايج بيانگر تأثير تعيين‌كننده خصوصيات شخصيتي بوش در رويكرد كلان سياست خارجي دولتش تصميمات مهم مانند حمله به عراق و همچنين قرار دادن ايران در محور شرارت و پرونده هسته‌اي است.