قاعده منع تبعيض در حقوق بين المللي بشر و امكان سنجي گذار از قوانين تمايزگذار حقوق اسلامي

The principle of prohibition of discrimination in the international law regarding human rights and a feasibility study on disregarding the discriminatory rules of Islamic law

قاعده منع تبعيض قاعده‌اي است كه به عنوان يك قاعده حقوق بشري در حقوق بين الملل مورد شناسايي قرار گرفته و اسناد متعدد بر آن تأكيد كرده است. ظهور قاعده منع تبعيض كه مقبوليّت جهاني يافته و عقلانيت معاصر بر آن تأكيد مي‌كند مي‌تواند نمايانگر تغيير عرف تمايزگذار عصر تشريع به عرف برابري طلبانه در عصر حاضر باشد. سؤالي كه اينجا شكل مي-گيرد اين است كه تغيير عرف تمايزگذار به عرف برابري طلبانه چه تأثيري بر قوانين تمايزگذار حقوق اسلامي مي‌گذارد؟ آيا مي-توان گفت عرف تمايزگذار عصر تشريع نسبت به موضوعات قوانين تمايزگذار حيثيت تقييديه داشته است، در نتيجه با ظهور قاعده منع تبعيض كه حكايت از انتفاء عرف تمايزگذار عصر تشريع و شكل گيري عرف جديد دارد، موضوعات قوانين تمايزگذار منتفي و در نتيجه قوانين تمايزگذار حقوق اسلامي سالبه به انتفاء موضوع مي‌گردند؟ اين مقاله كوششي است در جهت تبيين اينكه عرف تمايزگذار عصر تشريع نسبت به موضوعات قوانين تمايزگذار حيثيت تقييديه داشته است و در نتيجه با شكل گيري قاعده منع تبعيض كه حكايت از عرف مساوات طلبانه دارد، قوانين تمايزگذار حقوق اسلامي جاي خود به قوانين مساوات طلبانه مي‌دهند.

The principle of prohibition of discrimination is a principle that is recognized as a human rights principle in the international law and is emphasized on by numerous documents. The principle of prohibition of discrimination that enjoys a worldwide acceptability and is confirmed by the contemporary rationality, may represent the transition from the discriminatory mores of the age of legislation to the egalitarian mores of the contemporary age. The question at hand is: what are the impacts of this transition on the discriminatory rules of Islamic law? Considering the fact that the discriminatory mores of the age of legislation were part of the subjects of the discriminatory rules of the legislator, is it right to claim that with the advent of the principle of prohibition of discrimination -that indicates the annihilation of the discriminatory mores of the age of legislation and formation of the new mores- the subjects of the discriminatory rules are eliminated and as a result the discriminatory rules of Islamic law are negated through the negation of their subjects? This article is an attempt to present that the discriminatory mores of the age of legislation are bound to the subjects of the discriminatory rules and thereupon with the formation of the principle of prohibition of discrimination that implies the egalitarian mores, the discriminatory rules of Islamic law will be replaced with egalitarian rules.