تاثير مداخلات آموزشي مبتني بر رويكرد شناختي پياژه بر عملكرد رياضي دانش‌آموزان با اختلال يادگيري خاص

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي مداخلات آموزشي مبتني بر رويكرد شناختي پياژه بر عملكرد رياضي دانش ‌آموزان با اختلال يادگيري خاص در دوره ابتدايي انجام گرفت. روش كار: روش پژوهش آزمايشي و از طرح مطالعه مورد منفرد (ABA)، بود. به اين منظور از بين كليه دانش‌آموزان پايه پنجم ابتدايي با اختلال يادگيري خاص در رياضي در شهر اصفهان در سال تحصيلي ۱۳۹9۱۳۹8 تعداد ۳ نفر كه ملاك‌هاي ورود به پژوهش را دارا بودند به صورت هدفمند انتخاب و در پژوهش شركت داده شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از ماتريس‌هاي پيش‌رونده ريون (فرم رنگي)، آزمون تشخيصي استاندارد KeyMath و آزمون غير رسمي عملكرد رياضي پايه پنجم استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، پس از رسم نمودار و محفظه ثبات و روند براي نمودارها، با كاربرد روش تحليل درون‌موقعيتي و بين موقعيتي، اثربخشي متغير مستقل بر وابسته بررسي شد. يافته‌ ها: طي تحليل ديداري نمودار داده‌ها، مداخله در هر سه آزمودني اثربخش بوده است. درصد داده‌هاي غير همپوش در دو موقعيت خط پايه و مداخله در هر سه آزمودني مؤثر بود. نتايج نشان داد آموزش شناختي مبتني بر رويكرد پياژه به طور قابل توجهي موجب بهبود عملكرد رياضي در كودكان با اختلال يادگيري خاص در رياضي مي‌شود. نتيجه ‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش پيشنهاد مي‌شود كه آموزش مبتني بر رويكرد شناختي پياژه به عنوان يك روش آموزشي مؤثر مورد توجه مربيان و درمانگران كودكان با اختلال يادگيري خاص قرار گيرد.