بررسي اثربخشي درمان شناختي مبتني بر پذيرش و تعهد با تمركز بر شفقت به خود بر تفكر قطعي‌نگر و مثبت‌انديشي زوجين

مقدمه: با توجه به نقش تعيين‌كننده نگرش ‌ها و باورهاي زوجين در كيفيت روابط زناشويي و اهميت مداخلات به هنگام و كارآمد و ارتقاي آن، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان شناختي مبتني بر پذيرش و تعهد با تمركز بر شفقت به خود بر تفكر قطعي‌ نگر و مثبت انديشي زوجين بود. روش كار: روش پژوهش حاضر، نيمه‌آزمايشي با طرح پيش ‌آزمون، پس ‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه اين پژوهش را كليه زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در نيمه اول سال 1400 تشكيل مي ‌دادند. حجم نمونه شامل 36 نفر بود كه به روش نمونه ‌گيري هدفمند انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. گروه آزمايش مداخلات را به صورت 8 جلسه هفتگي 90 دقيقه‌اي گروهي دريافت كرد. ابزار پژوهشي شامل مقياس تفكر قطعي‌نگر يونسي و ميرافضل و پرسشنامه مثبت‌انديشي Ingram و Wisnicki بود. اطلاعات با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌ هاي مكرر و با نرم‌افزار 25SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته ‌ها نشان داد مداخله شناختي مبتني بر پذيرش و تعهد با تمركز بر شفقت به خود باعث كاهش معنا داري در متغير تفكر قطعي ‌نگر (0.002 P) و منجر به افزايش معنا دار در متغير مثبت‌انديشي (0.001 P) مي گردد. نتايج پيگيري نشان داد اثربخشي مذكور پايدار است. نتيجه‌گيري: دستاوردهاي پژوهش حاضر مي‌تواند به گسترش درمان‌هاي موثر در حوزه زوج‌درماني كمك كند. همچنين در كارگاه ‌هاي آموزش پيش از ازدواج و مداخلات زوج‌درماني قابل استفاده است.