معيار احراز علم به وقوع نتيجه در قتل عمد

Criteria for Attain Knowledge of the Occurrence of Result in Murder

جرايم عليه تماميت جسماني اشخاص كه در فقه جزايي به‌عنوان جنايات مورد بررسي قرار گرفته، همواره در قوانين جزايي با واكنش كيفري شديد مواجه شده است. جنايت عليه نفس در قسم عمدي، علاوه بر ركن مادي به ركن معنوي هم نياز دارد و قاتل بايد هم قصد فعل و هم قصد نتيجه داشته، همچنين بايد امكان اسناد معنوي جنايت به ارادۀ جاني فراهم باشد. احراز ركن رواني در قتل عمد به‌آساني ميسر نيست، زيرا قصد نتيجه هميشه به‌طور صريح نبوده، بلكه گاهي به صورت تبعي يا غيرمستقيم است. قاتل بدون آنكه قصد صريح بر وقوع قتل داشته باشد، مرتكب فعل نوعاً كشنده‌اي مي‌‌شود؛ بنابراين، احراز قصد نتيجه در مورد اخير بسيار دشوار مي‌‌گردد. از سوي ديگر با عنايت به اينكه اصلْ عدم استحقاق مجازات است و با ترديد در استحقاق مجازات، جايز نيست مجازاتي انشا گردد، معياري براي اينكه احراز شود مرتكب به وقوع نتيجه علم داشته است يا خير، بسيار اهميت دارد. در مقالۀ حاضر كوششي انجام گرفته است تا همراه با تبيين علم به كشنده بودن نوعي رفتار و شقوق گوناگون آن، معيار منطقي «ملازمۀ بيّن بالمعني الاخص نتيجه با رفتار ارتكابي» را كه با مباني جزاي عمومي اسلام نيز سازگار است براي احراز اينكه آيا شخص مي‌دانسته است نتيجه در اثر رفتارش تحقق مي‌يابد، ارائه نمايد.

Homicides investigated in Islamic law as felonies have always confronted severe criminal responses in criminal law. In addition to actus reus, intentional killing of a human requires the mens rea, and the murderer must have both the intention of the act and intention of acquiring the result. Also the possibility of invoking the crime should be made to the will of the murderer. It is not easy to obtain mens rea in a deliberate murder, since intention of acquiring the result is not always explicit, but sometimes implicit. The murderer, without clear intention of killing, is committing a typically deadly act. Accordingly, it is very difficult to achieve the result of the latter. In this paper, an attempt has been made to explain the science of the fatalities of its various behaviors and its various fissures, and highlight the compatibility of the logical criteria “adjoining show in the special sense the result with perpetrating behavior” with the general penal principles of Islam to determine whether the person knew that the result is realized through his or her his behavior.