مطالعه و تبيين سبك مديريتي حضرت آيت‌الله سيد علي خامنه‌اي در پرونده هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران

Studying and explaining the managerial style of Hazrat Ayatollah Seyyed Ali Khamenei in the case of the core of the Islamic Republic of Iran

حضرت آيت‌‌الله سيدعلي خامنه‌اي(مدظله‌العالي) در مناقشه بر سر برنامه هسته‌اي صلح‌آميز جمهوري اسلامي ايران و مجموعه تعاملات درازمدت ديپلماتيك با غرب كه در نهايت به شكل‌گيري توافق هسته‌اي موسوم به برجام منجر شد، نقش راهبري موثر و تعيين‌كننده‌ ايفا كردند. پژوهش حاضر در پي پاسخ به اين پرسش اصلي است كه رهبر معظم انقلاب مناقشه بر سر برنامه هسته‌اي ايران و روندهاي منجر به توافق هسته‌اي ـ برجام ـ و دوره موسوم به پسابرجام را بر اساس چه الگويي مديريت كرده-اند؟ فرضيه‌اي كه در پاسخ به اين سوال به آزمون گذاشته شد اين است كه معظم له با تلفيق دو الگوي رهبري سخت و رهبري نرم در قالب الگويِ نوينِ سبك رهبري هوشمند، روند فوق را راهبري كرده‌اند. ايشان اين روند را به دو صورت نهادي ـ ساختاري(سخت) و غيرنهادي (نرم) اجرا كرده‌اند. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد كه مديريت نهادي ـ ساختاري از طريق مجلس شوراي اسلامي، شوراي عالي امنيت ملي، تشكيل تيم نظارت بر برجام و نهادهاي نظامي اجرا شده است. الگوي مديريت غير نهادي نيز با تأكيد بر نقش اساسي مردم، پرهيز از افراط و تفريط در خصوص برجام، شفاف‌سازي ماهيت طرف مقابل، تشويق به مذاكره،دعوت به وحدت ملي، تاكيد بر ضرورت رفع كامل تحريم‌ها،اتخاذ عقلانيت راهبردي و پايش مستمر تحركات طرف مقابل، رفع نقاط ضعف استراتژيك داخلي،تعيين رسالت دولت و تيم مذاكره و الزام به تداوم صنعت هسته‌اي به اجرا در آمده است.اين پژوهش به صورت توصيفي ـ تحليلي انجام شده و روش گردآوري داده‌ها كتابخانه‌اي است و از ابزار فيش برداري نيز استفاده شده است.

Ayatollah Seyyed Ali Khamenei (the Supreme Leader) in the dispute over the Islamic Republic of Iran's peaceful nuclear program and the long-term diplomatic engagement with the West, which eventually led to the formation of the so-called Borjam nuclear deal. They played an effective and decisive leadership role. The present study seeks to answer the main question, on what basis did the Supreme Leader of the Revolution manage the conflict over Iran's nuclear program and the processes leading to the nuclear deal - Borjam - and the so-called post-Borjam period? The hypothesis that has been tested in answer to this question is that His Holiness has guided the above process by combining the two models of hard leadership and soft leadership in the form of a new model of intelligent leadership style. He has implemented this process in two ways: institutional-structural (hard) and non-institutional (soft). The findings of the article show that institutional-structural management has been implemented through the Islamic Consultative Assembly, the Supreme National Security Council, the formation of the Borjam Supervision Team, and military institutions. The non-institutional management model also emphasizes the fundamental role of the people, avoiding excesses in the UN Security Council, clarifying the nature of the other side, encouraging negotiations, inviting national unity, emphasizing the need to fully lift sanctions, adopting strategic rationality and Ongoing monitoring of the other side's movements, resolving internal strategic weaknesses, determining the mission of the government and the negotiating team, and requiring the continuation of the nuclear industry have been implemented.