شناسايي و رتبه بندي عوامل موثر بر نظام باشگاه داري فوتبال در ايران

اين پژوهش با هدف شناسايي و رتبه بندي عوامل موثر بر نظام باشگاه داري فوتبال در ايران انجام شد. روش پژوهش به روش آميخته (كيفي-كمي) است. ابتدا با روش مصاحبه با 25 نفر از اساتيد مديريت ورزشي، مديران ورزشي و ورزشكاران خبره فوتبال گفتگو شد تا گويه هاي مناسب كه به درك بهتر عوامل موثر بر نظام باشگاه داري كمك مي كنند، شناسايي شوند و سپس با روش پيمايشي با ابزار پرسشنامه به جمع آوري داده هاي لازم در بين 250 نفر از نمونه هاي تحقيق پرداخته شد. نمونه ها در بخش كيفي، بر اساس نمونه گيري هدفمند انتخاب و در بخش كمي به شكل خوشه اي و تصادفي انتخاب شدند. تحليل داده هاي حاصل از بخش كيفي منطبق با استراتژي تحقيق در سه مرحله كدگذاري باز، محوري و گزينشي انجام گرفت و در بخش كمي، از تبيين علّي، روش تحليل عاملي تأييدي، مدل‌سازي معادلات ساختاري و آزمون فريدمن استفاده گرديد. نتايج نشان داد مدل پيشنهادي پژوهش مشتمل بر 14 مقوله محوري است كه از طريق تركيب حدود 77 مفهوم اوليه به دست آمده است. بر اين اساس، نظام جامع باشگاه داري در ورزش فوتبال به عنوان مقوله اي محوري بر مبناي شرايط علّي مديريتي، مالي، محيطي و حقوقي مي باشد. اين عوامل تاثير مثبت و معني داري بر نظام باشگاه داري فوتبال در ايران داشته و به ميزان 0/67 بر يكديگر همپوشاني دارند.