اثر‌بخشي واقعيت‌درماني بر نگراني و نشخوار‌فكري در مادران داراي كودك كم‌توان‌ذهني

The Effectiveness of Reality Therapy on Worry and Rumination in the Mothers of Children with Intellectual Disability

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي واقعيت‌درماني بر نگراني و نشخوارفكري در مادران داراي كودك كم‌توان‌ذهني بود. جامعه آماري شامل كليه مادران داراي كودك كم‌توان‌ذهني مراجعه كننده به مركز توانبخشي سلامت سيدحاتمي اردبيل در سال 1400 مي-باشد. از جامعه مذكور 30 نفر، با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب، و به طور تصادفي در دو گروه برابر آزمايش و كنترل جايگزين شدند. اين پژوهش نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل و مرحله پيگيري بود. گروه آزمايش طي 8 هفته و هرجلسه 90 دقيقه مداخله واقعيت‌درماني را دريافت كرد. و پس از خاتمه جلسات مرحله پيگيري دو ماه بعد انجام شد. و در اين مدت گروه كنترل، مداخله‌ي را دريافت نكرد. براي سنجش آزمودني‌ها از ابزار اندازه گيري پرسشنامه نگراني ايالت پنسيلوانيا (PSWQ) ماير،ميلر،ميتزگر و بوركويز(1990) و مقياس پاسخ هاي نشخواري(RRS ) نولن هوكسيما و مورو(1991) استفاده شد. داده با استفاده از تحليل كواريانس چند متغييره و تك متغييره تحليل شدند. نتايج نشان داد كه، واقعيت درماني بر نگراني و نشخوار فكري اثر بخش بود. بدين ترتيب مي‌توان گفت واقعيت‌درماني موجب كاهش نگراني و نشخوارفكري در مادران كودكان كم‌توان‌ذهني شد. واين نتيجه تا مرحله پيگيري دوام داشت.

The present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of reality therapy on worry and rumination in the mothers of children with intellectual disability. The statistical population was whole client mothers of the children with intellectual disability in Ardabil Seyed Hatami comprehensive health clinic in the year 2021. 30 mothers were selected through the purposive sampling method and randomly assigned into two equal experimental and control. Experimental group received 8 weeks of reality therapy 90 minutes each session, and two months later, the follow-up phase was done. During this period, the control group did not receive any intervention. Pennsylvania Worry Questionnaire (PSWQ) of Meyer, Miller, Metzqer and Borkovec (1990) and Rumination Response Scale(RRS) of Nolen-Houseman and Moro (1991) were used in pre-test, post-test and follow up to assess the subjects. Data were analyzed by Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) and Analysis of Covariance (ANCOVA). The result showed that reality therapy was effective on worry and rumination. Therefore, it could be said that the reality therapy reduced worry and rumination scores in mothers of children with intellectual disability and the result were consistent in follow-up.