بررسي ترجمه هاي اصطلاحات خاص فرهنگي در ترجمه هاي انگليسي قرآن كريم

Qur’an-Specific Cultural Items in Translation

از آنجا كه كتاب آسماني قرآن از ارزشمندترين كتب مسلمانان مي باشد، لذا ترجمه دقيق آن اهميت شاياني دارد. مترجمان متون مذهبي به ويژه قرآن كريم با واژگاني روبرو مي شوند كه يافتن معادل براي آنها دشوار است، زيرا اين واژگان خاص فرهنگ زبان مبدا هستندو در فرهنگ زبان مقصد جايگاهي ندارند. مترجمان براي ترجمه اين عناصر خاص فرهنگي از استراتژي هاي خاصي استفاده مي كنند. در همين راستا اين مطالعه كه يك پژوهش توصيفي است به بررسي استراتژي هاي بكار رفته در ترجمه عناصر فرهنگي خاص قرآن كريم در تمام سوره هاي آن توسط سه مترجم برجسته قرآن ، مي پردازد. چارچوب نظري اين پژوهش براساس مدل ارايه شده مونا بيكر (1992) براي ترجمه عناصر فرهنگي مي باشد كه شامل هشت استراتژي مختلف است كه بر اساس آن پربسامدترين و كم بسامدترين استراتژي بكار رفته توسط سه مترجم قرآن كريم مشخص مي گردد. پس از تجزيه و تحليل داده ها مشخص شد كه پربسامدترين استراتژي بكار رفته در ترجمه عناصر قرهنگي قرآن استراتژي " ترجمه با استفاده از يك واژه كلي تر" و كم بسامدترين آن استراتژي " توصيف و يك واژه مرتبط" مي باشد. در نتيجه، عناصر فرهنگي خاص قرآن با عناوين كلي ترجمه شده اند كه ديگر خاص فرهنگ قرآن نيستند.

One of the areas in which most of the translators of the Holy Qur’an have stumbled over, is related to the rendering of items belonging to the unique culture of the Noble Qur’an and Islam. In the translation of these Quran-specific cultural items, every translator with different ideological background adopts different strategies. So this paper is to work on the fifty Qur'an specific-cultural items in all surah(s) of the Holy Qur'an along with their English translations by three different translators A. Yusuf Ali, A.J. Arbery, and T. Saffarzadeh. The present study concerns with the Mona Baker’s (1992) theoretical model for translating culture-specific items to determine the strategies and techniques which the three translators of the Noble Book have adopted in dealing with Qur’an-specific cultural items. The results indicate that that the strategy of translation by a more general word has been the most frequently used strategy and the strategy of translation by paraphrasing using a related word is the least-frequent strategy either in the work of each translator separately and in the works of all the three translators as the whole. As a result, the translators tend to use more generic terms and to be more target-oriented.