رابطه دينداري با رضايت از زندگي در بين دانشجويان دختر و پسر دانشگاه فرهنگيان ياسوج در سال 96 - 1395

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه دينداري با رضايت از زندگي در بين دانشجويان دانشگاه فرهنگيان ياسوج مي باشد. در اين راستا پرسش هايي مطرح گرديد كه عبارتند از: دينداري چه رابطه اي با رضايت از زندگي دارد؟ كدام يك از ابعاد دينداري با رضايت از زندگي رابطه قوي تري دارد؟ پژوهش حاضر از نوع پيمايش مي باشد. براي انجام اين پژوهش 172 نفر از دانشجويان دانشگاه فرهنگيان ياسوج به صورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و همه دانشجويان ابزار هاي مورد نظر را تكميل نمودند. در اين تحقيق از پرسشنامه معبد و مقياس رضايت از زندگي استفاده شد . داده ها به وسيله نرم افزار spss تحليل و از آزمون هاي همبستگي، رگرسيون، كولموگروف اسميرنف، آزمونt استفاده شد. تحليل هاي بدست آمده نشان داد كه بين ميزان دينداري و ميزان رضايت از زندگي به ميزان 0.22 همبستگي مثبت وجود دارد. همچنين بررسي ابعاد مختلف دينداري نشان داد كه بين ميزان رعايت واجبات ديني و ميزان رضايت از زندگي به ميزان 0.18 همبستگي مثبت وجود دارد. از سوي ديگر بين ميزان رعايت مستحبات ديني و ميزان رضايت از زندگي به ميزان 0.23 همبستگي مثبتي وجود دارد و اين ميزان همبستگي در سطح خطاي پنج درصد معني دار است، همچنين بين ميزان بهره گيري از دين در تصميم گيري زندگي و ميزان رضايت از زندگي به ميزان 0.19 همبستگي مثبت وجود داشته و اين ميزان همبستگي در سطح خطاي پنج درصد معني دار است پس بين ابعاد مختلف دينداري و ميزان رضايت از زندگي رابطه وجود دارد. بررسي داده ها نشان داد كه از ميان سه بُعد نگرش مذهبي، بُعد انجام واجبات مي تواند تغييرات رضايت از زندگي را پيش بيني كند. نتايج بازگو كننده ي اين مطلب است كه علاوه بر انجام واجبات، كه بيشتر بُعد فردي دين اسلام است، دخالت دادن دين در تصميم گيري ها و انتخاب ها كه بيشتر بُعد اجتماعي است، رضايت از زندگي را تحت تاثير قرار مي دهد.