رابطة دلبستگي به خدا و تاب آوري با معناداري در زندگي معلمان

هدف از اين مطالعه تعيين رابطة دلبستگي به خدا و تاب آوري با معناداري زندگي در معلمان بود. جامعة آماري پژوهش همة دانشجويان مقطع تحصيلي كارشناسي پيوسته پرديس شهيد مفتح دانشگاه فرهنگيان در سال تحصيلي 95-1394 بودند. نمونه شامل 100 دانشجو بود كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي به صورت انتخاب تصادفي 25 نفر از ورودي هاي هر سال تحصيلي انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي دلبستگي به خدا اثر زهرا عليايي، سيامك ساماني و حجت الله فاني (1390)، تاب آوري اثر كانر و ديويدسون (2003) و معناداري زندگي اثر ميشل اف. استگر، فريزر، اوشي و كالر (2006)جمع آوري شد. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار s22 و روش رگرسيون خطي چندگانه مورد تجزيه و تحليل واقع گرديد. نتايج نشان داد كه ميان دلبستگي به خدا و معناداري زندگي معناداري مثبت و مستقيم وجود دارد (01/0P<)، همچنين ميان تاب آوري و معناداري زندگي نيز رابطه اي مثبت و مستقيم برقرار است (01/0P<).