تحليل وضعيت مهر در صورت شرط عدم دخول

پس از پذيرش اينكه اقتضاي ذات عقد نكاح، برقراري رابطۀ زناشويي و تحقق دخول نيست، يكي از فروعات مترتب بر آن، وضعيت مهر از حيث استقرار و تزلزل در فرض شرط عدم دخول است كه آيا در فرض مذكور نيز همانند موارد اطلاق عقد، پس از وقوع عقد، مالكيت زوجه نسبت به نيمي از مهر مستقر و نيمي ديگر متزلزل است يا اينكه مالكيت او به صرف وقوع عقد نسبت به كل مهر استقرار مي‌يابد؟ نويسندگان پس از تحليل و بررسي ادله و آراي فقها و حقوق‌دانان به شيوۀ تحليلي ـ اسنادي بر آن شده‌اند كه عمل دخول، شرط لازم و عامل انحصاري براي استقرار مهر است و در صورت شرط عدم دخول، هرچند وجوهي براي استقرار تمام مهر قائم بوده، اما اين وجوه قابل خدشه است و در مقابل، وجوهي از قبيل انتفاي مشروط در صورت انتفاي شرط، صدق عنوان زوجۀ غير مدخوله در صورت وقوع طلاق، و امكان تنقيح مناط از موارد ثبوت نصف مهر در صورت فسخ قبل از دخول، بر تنصيف مهر در فرض مذكور دلالت دارد. از اين رو، قول به تنصيف مهر در صورت شرط عدم نزديكي، مستدل و موجه دانسته شده است.