اثربخشي پروتكل بازنگري شده درمان شناختي- رفتاري متمركز بر تروما بر كيفيت زندگي و پريشاني روانشناختي زنان قرباني خشونت خانگي

مقدمه: خشونت خانگي جزء مسائل اجتماعي با قدمت جامعه است و به سبب گستردگي اثر آن، آسيب‌شناسي و درمان اين پديده همواره مورد توجه درمانگران بوده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي پروتكل بازنگري شده درمان شناختي رفتاري متمركز بر تروما بر پريشاني روانشناختي و كيفيت زندگي در زنان قرباني خشونت خانگي انجام شد. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، شامل زنان قرباني خشونت خانگي مراجعه‌كننده به دادگاه، خانه سلامت، گرمخانه و مراكز مشاوره در استان البرز شهر كرج، در سال ۱۳۹۹ بودند كه از بين اين افراد به روش نمونه‌گيري در دسترس ۴۰ نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. ابزارها شامل پرسشنامه پريشاني روانشناختي و كيفيت زندگي بود. پروتكل شناختي رفتاري متمركز بر تروما طي ۸ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي براي گروه آزمايش اجرا گرديد. داده‌ها به شيوه تحليل كوواريانس چند متغيره و در محيط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن بود كه درمان شناختي رفتاري متمركز بر تروما بين دو گروه در پريشاني روانشناختي F=۶۴/۸۷ در سطح ۰/۰۰۱، كيفيت زندگي سلامت رواني F=۱۲۱/۱۹ در سطح ۰/۰۰۱ و كيفيت زندگي سلامت جسماني F=۱۰۸/۲۷ در سطح ۰/۰۰۱ تفاوت معناداري ايجاد كرده است. نتيجه‌گيري: براساس نتايج بدست‌آمده از اين پژوهش مي‌توان اذعان كرد كه پروتكل بازنگري شده درمان شناختي رفتاري متمركز بر تروما سبب كاهش پريشاني روانشناختي و افزايش كيفيت زندگي در زنان قرباني خشونت خانگي مي‌گردد. همچنين مي‌تواند در جهت برنامه‌هاي پيشگيرانه در مراكز حمايتي، بهداشتي و درماني تزريق شده و بر كارآمدي زنان قرباني خشونت بيافزايد.