بررسي نقش واسطه‌اي جهت‌گيري ارزشي در پيش‌بيني رضايت از زندگي براساس صفات تاريك و روشن شخصيت و تمايزيافتگي عاطفي

مقدمه: رضايت از زندگي تحت تأثير ويژگي‌هاي شخصيتي از جمله صفات تاريك و روشن شخصيت و نحوه تمايزيافتگي عاطفي است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي جهت‌گيري ارزشي در پيش‌بيني رضايت از زندگي براساس صفات تاريك و روشن شخصيت و تمايزيافتگي عاطفي انجام گرفت. روش: طرح پژوهش توصيفي از نوع همبستگي با استفاده از روش معادلات ساختاري بود. جامعه آماري، افراد مراجعه كننده به مراكز بهداشتي شهر تبريز در سال ۱۴۰۰ بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد ۴۰۰ نفر انتخاب شدند. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه رضايت از زندگي دينر و همكاران (SWLS)، پرسشنامه صفات تاريك شخصيت جانسون و وبستر (DTP)، پرسشنامه سه‌گانه روشن شخصيت كافمن و همكاران (LTP)، پرسشنامه خود متمايزسازي دريك و مورداك (DSISF) و پرسشنامه نظام ارزشي شوارتز (SVS) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از روش معادلات ساختاري با كاربرد نرم‌ افزار AMOS استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نقش مستقيم و معني ‌دار صفات تاريك (۰/۳۸= beta;) و روشن شخصيت (۰/۳۴= beta;) و تمايزيافتگي عاطفي (۰/۲۹= beta;) را در پيش‌بيني رضايت از زندگي نشان داد. همچنين رابطه غيرمستقيم اين متغير ها با رضايت از زندگي با نقش واسطه‌ اي جهت‌گيري ارزشي نشان داده شد (۰/۰۵ P). نتيجه‌گيري: مؤلفه جهت ‌گيري ارزشي ارتباط بين صفات تاريك و روشن شخصيت و تمايز يافتگي عاطفي با رضايت از زندگي را ميانجي ‌گري مي‌كند. اين يافته‌ها مي‌تواند كاربردهاي عملي براي استفاده مشاوران و روانشناسان در جهت افزايش رضايت از زندگي داشته باشد.