تأثير سن بازنشستگي و راهبردهاي اشتغال در بازار نيروي‌ كار ايران براساس سياست‌هاي كلي جمعيت

اشتغال گروه‌هاي سني مختلف يكي از بحث‌هاي اصلي سياست‌گذاران بوده است. نهاد دولت در قالب نظام تأمين اجتماعي به‌دنبال راهكاري است تا با ايجاد فرصت‌هاي شغلي جديد، اشتغال گروه‌هاي سني جوان‌تر را افزايش دهد. يكي از اين راهكارها تغيير سن بازنشستگي است. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير سن بازنشستگي بر اشتغال و بيكاري است. در اين پژوهش، با بهره‌گيري از توابع كشش جانشيني ثابت آشيانه‌اي دومرحله‌اي و استفاده از روش‌هاي برآوردي غيرخطي، جانشيني نيروي‌ كار سالمند و جوان در بازار كار ايران در سال‌هاي 1397 تا 1384 بررسي و تأثير تغيير سن بازنشستگي بر تركيب اشتغال گروه‌هاي سني تشريح شده است. همچنين با توجه به ميزان جانشيني محاسبه‌‌شده مي‌توان اثر تغيير سن بازنشستگي بر پايداري مالي سيستم‌ تأمين اجتماعي را پيش‌بيني كرد. نتايج نشان داد كه درجۀ جانشيني نيروي‌ كار جوان و سالمند در بازار كار ايران 42 درصد بوده و لذا با بازنشسته شدن هر 100 نفر، فقط 42 نفر از افراد جوان مشغول به كار مي‌شوند. بنابراين سياست‌ تغيير سن بازنشستگي چندان مؤثر نخواهد بود. همچنين با توجه به اينكه سيستم تأمين اجتماعي در ايران از نوع حقوق، تعريف ‌شده و تأمين مالي آن به‌صورت پرداخت جاري است، اين سياست‌ها ممكن است پايداري مالي تأمين اجتماعي در ايران را با مسائلي روبه‌رو كند.