بررسي مقايسه‌اي ديابت بارداري در زنان مبتلا به هيپوتيروئيدي تحت باليني تيروئيد با زنان يوتيروئيد

مقدمه: ارتباط بين هيپوتيروئيدي تحت باليني (SCH) و ديابت بارداري (GDM) موضوع بحث‌برانگيزي است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه ديابت بارداري در زنان مبتلا به هيپوتيروئيدي تحت باليني با زنان يوتيروئيد انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه آينده‌نگر، از داده‌هاي به‌دست آمده از ۱۰۲۶ زن باردار (شامل ۶۸۳ يوتيروئيد و ۳۴۳ زن مبتلا به SCH) در مطالعه كوهورت تيروئيد و بارداري تهران استفاده شد. سطح سرمي تيروتروپين (TSH)، تيروكسين (T4)، T3uptake و آنتي‌بادي پراكسيداز تيروئيد (TPOAb) در اولين ويزيت سه ماهه اول بارداري مورد بررسي قرار گرفت و بر اين اساس، زنان يوتيروئيد و مبتلا به هيپوتيروئيدي تحت باليني مشخص گرديدند. اين دو گروه از نظر ديابت بارداري مورد مطالعه قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار STATA (نسخه 13) انجام شد. متغيرهاي پيوسته با استفاده از آزمون تي مستقل و من‌ويتني و متغيرهاي رسته‌اي  با استفاده از آزمون كي‌ دو يا آزمون دقيق فيشر بين دو گروه مقايسه شدند. به‌منظور شناسايي اثر SCH و مصرف لووتيروكسين بر GDM از مدل لگ باينوميال استفاده گرديد ميزان p كمتر از 05/0 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري در ديابت بارداري در افراد مبتلا به هيپوتيروئيدي تحت باليني در مقايسه با گروه كنترل چه در مدل تعديل نشده و چه بعد از تعديل اثر ريسك فاكتورها مشاهده نشد. همچنين تفاوت معني‌داري در ديابت بارداري بين گروه هيپوتيروئيدي تحت باليني باTPOAb+ ، گروه هيپوتيروئيدي تحت باليني با TPOAb و افراد يوتيروئيد وجود نداشت. ريسك ديابت بارداري در گروه TPOAb+ تفاوت معني‌داري با ريسك ديابت بارداري در گروه TPOAb+ منفي نداشت. سطح سرمي TSH (9/0=p)، T4 (8/0=p)، T3uptake (7/0=p) و TPOAb (4/0=p) نيز در دو گروه مبتلا و غيرمبتلا به ديابت بارداري تفاوت معني‌داري نداشتند. نتيجه‌گيري: اگرچه در اين مطالعه ارتباط معني‌داري بين ديابت بارداري و هيپوتيروئيدي تحت باليني مشاهده نشد، اما به‌نظر مي‌رسد با توجه به عوامل مختلف مؤثر بر بروز هيپوتيروئيدي تحت باليني و ديابت بارداري از جمله معيارهاي تشخيصي و مقادير مرجع مختلف، اثبات اين موضوع نيازمند مطالعات بيشتري است.