رويكرد جمهوري اسلامي ايران به عدالت اجتماعي در قبال فقرا و محرومان از طريق كميته امداد

يكي از اهداف مهم انقلاب اسلامي برقراري عدالت اجتماعي بوده است. اين امر را مي توان از بررسي سخنان امام خميني، اصول قانون اساسي و مفاد ساير اسناد بالادستي مشاهده كرد. در همين راستا نيز نهادهاي مختلفي جهت تحقق اين امر تاسيس شده است. بر اين اساس سئوال اصلي تحقيق براين مبنا قرار دارد كه رويكرد و الگوي جمهوري اسلامي در قبال عدالت اجتماعي چگونه است؟  روش تحقيق در اين مقاله كيفي از نوع توصيفي-تحليلي است و داده ها به شيوه كتابخانه‌اي جمع‌آوري شده است. فرضيه مقاله اين است كه محوريت عدالت اجتماعي در سياست هاي جمهوري اسلامي و بويژه در بعد نهادي آن در قالب كميته امداد بر محور عدالت توزيعي قرار دارد. نتايج تحقيق نشان مي دهد سياست‌هاي دولت هاي پس از انقلاب و رويكرد اسناد بالادستي بصورت گزينشي از شاخصه‌هاي گوناگون عدالت اجتماعي و بر حمايت اقتصادي و توانبخشي گروه‌هاي آسيب‌پذير استوار بوده است ولي با اينحال رويكرد كميته امداد به عدالت اجتماعي به ويژه در طرح هاي همچون اشتغالزايي و فقرزدايي، همسو با ديدگاه امام خميني بر عدالت توزيعي بر مبناي استحقاق، مشاركت در همكاري اجتماعي و خدمت به اجتماع توسط افراد استوار بوده است.