شناسايي و اولويت بندي عوامل بازدارنده در توسعه واليبال فوق برنامه مدارس متوسطه دختران مشهد

ورزش مدارس و فعاليت هاي فوق برنامه در مدارس يكي از راه هاي توسعه ورزش در بين دانش آموزان مي باشد از اين رو هدف تحقيق حاضر شناسايي و اولويت بندي عوامل بازدارنده در توسعه واليبال فوق برنامه مدارس متوسطه دختران مشهد بود. روش پژوهش حاضر كاربردي و از نوع اكتشافي و آميخته محسوب مي شد. جامعه آماري اين تحقيق در بخش كيفي و كمي مجزا بود. در بخش كيفي، افراد مورد مطالعه شامل اساتيد مديريت ورزشي و خبرگان حوزه واليبال (مربيان، پيشكسوتان و فعالان واليبال در حوزه آموزش و پرورش و مديران ورزشي آموزش و پرورش شهرستان مشهد) بود. روش نمونه گيري در مصاحبه به شيوه گلوله برفي بود (12 مصاحبه) تا داده ها به اشباع نظري رسيد و در بخش پرسشنامه كيو به صورت هدفمند بود (26 نفر). در بخش كمي و پرسشنامه كيو تحقيق جامعه آماري شامل طيف بالا به همراه معلمان تربيت بدني شهرستان مشهد، خبرگان واليبال (مربي، بازيكن، داور و...) بود. از روش شناسي كيو و چرخش عاملي ماتريس ها و چرخش واريماكس براي تحليل داده هاي تحقيق در محيط نرم افزار SPSS انجام شد... يافته ها نشان داد 26 گويه به عنوان عوامل بازدارنده در توسعه واليبال فوق برنامه مدارس متوسطه دختران مشهد نقش دارد. نتايج چرخش عامل ماتريس ها در مورد عوامل بازدارنده توسعه واليبال فوق برنامه مدارس دختران مقطع متوسطه شهر مشهد نشان داد كه با توجه به ديدگاه افراد 6 الگوي ذهني در عوامل بازدارنده شناسايي شدند. بر اساس خروجي نرم افزار و مقايسه بارهاي عاملي به ترتيب اولويت در عوامل بازدارنده شامل: مسايل مالي، مشكلات امكاناتي، مشكلات ساختاري، مشكلات جذابيتي و حمايتي، مشكلات آموزشي و منابع انساني ضعيف بود.