بررسي بينامتني رابطه نفاق و ريا در قرآن و نهج البلاغه

از جمله موضوعاتي كه در قرآن و روايات به خصوص سخنان حضرت علي (عليه السلام) بسيار به آنها اشاره شده، موضوع «رابطه نفاق و ريا» است. «ريا» زير مجموعه نفاق مي باشد همچنين ريا وصف عمل شخص رياكار است ولي نفاق وصف شخصي است كه ظاهر و باطنش با هم مخالف است؛ ضرورت بررسي اين موضوع در آن است كه، مسلمانان جهت رسيدن به كمالات زندگي نيازمند هدايت هاي وحياني و آموزه هاي اهل بيت به خصوص حضرت علي (عليه السلام) هستند، بنابراين اگر به نكات آموزنده قرآن و نهج البلاغه توجه نمايند، معيارهاي موشكافانه اي را استخراج خواهند كرد كه مي‌تواند آنان را در پيشبرد اهداف زندگي موفق نمايد. نوشتار حاضر كه بر اساس روش توصيفي تحليلي نگارش يافته، در صدد نشان دادن بخشي از رابطه بين دوچهره گان (منافقان) و رياكاران از منظر قرآن و نهج البلاغه مي‌باشد كه از جمله يافته هاي اين پژوهش مي‌توان گفت: يكي از روابط بين «ريا» و «نفاق» آن است كه، شخص رياكار ظاهرش را برخلاف باطن خود مينمايد تا مردم را بفريبد، پس در اين حالت، رياكاري، نام ديگر پيدا ميكند كه همان دورويي و نفاق است؛ اما بر مبناي قرآن مهمترين خصوصيت انسان رياكار، نفاق است، به عبارت ديگر عمل ريايي از كسي صادر نمي‌شود، مگر اينكه آن شخص داراي صفت نفاق باشد.