بررسي اثربخشي روش الگويي در تربيت ديني جوانان از از منظر قرآن و حديث

نگرش اسلام به جوان و جواني مبتني بر واقعيت است. جوانان يكي از مهم ترين و تاثيرگذارترين اقشار جامعه مي باشند، لذا توجه به امر تربيت ديني آنها بسيار حياتي و ضروري است؛ و از طرفي شناخت و بكارگيري روش هاي صحيح و تاثيرگذار در تربيت ديني جوانان از مهم ترين مباحث تربيتي است. تربيت به وسيله الگو يكي از كارآمدترين روش هاي تربيت است كه مي توان آن را «روش الگويي» ناميد. از آنجا كه اين روش محتواي تربيت را به صورت عيني و عملي ارايه مي دهد؛ در سرتاسر زندگي و ابعاد مختلف آن موثر است. به همين دليل است كه در قرآن كريم و احاديث معصومين عليهم السلام به معرفي الگوها و پيروي از الگوهاي حسنه تاكيد شده است. نوشتار حاضر، با روش توصيفي- تحليلي، به بررسي و كنكاش در متون ديني پرداخته و تاثير و نقش بكارگيري روش الگويي در تربيت ديني جوانان را بيان مي نمايد. براي دستيابي به اين هدف پس از مفهوم شناسي واژه هاي روش، الگو، تربيت و جوان، به تبيين مباني انسان شناسي روش الگويي از جمله: فطرت مستعد و الگوپذير، خودشناسي، كمال خواهي، زيبايي جويي و آزادي و استقلال طلبي پرداخته شده است و در پايان گونه هاي اجرايي اين روش در سه دسته «الگودهي»، «الگوپردازي» و «الگوزدايي» به تفكيك تبيين شده است.