نقد و بررسي ديدگاه سيدمرتضي درباره تأويل آيه «رب ارني انظر اليك»

استدلال به آيه «َربِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ» (اعراف: 143) بر امكان رؤيت خداوند، يكي از مهم‌ترين ادله‌اي است كه قائلان به رؤيت‌پذيري خداوند بدان متمسك شده‌اند. در نظر ايشان، اين آيه گوياي درخواست رؤيت خداوند از سوي حضرت موسي(ع) است و ابراز چنين درخواستي از سوي ايشان بر امكان‌پذيري رؤيت خداوند دلالت دارد. سيدمرتضي علم‌الهدي (436ق) در آثار خود، پاسخ‌هاي متعددي درخصوص رد اين استدلال ذكر نموده است. او در ميان پاسخ‌هاي مطرح شده، بيشتر بر دو پاسخ تأكيد ورزيده است: يكي آنكه درخواست حضرت موسي(ع)، نه درخواستي از جانب خودِ او، بلكه تنها حكايت درخواست رؤيت از جانب قوم او بوده است، و ديگر آنكه اگر درخواست حضرت موسي(ع) از جانب خودش بوده، او مشاهده آياتي را كه مستلزم علم ضروري به خداوند هستند، از وي طلب نموده است. در ميان اين دو پاسخ نيز پاسخ اول را ترجيح داده و بلكه درنهايت، تأويل دوم را باطل دانسته است. به‌نظر مي‌رسد وجوهي كه او به‌عنوان مرجحات پاسخ اول ذكر نموده و آنچه را مبطل تأويل دوم برشمرده، خالي از مناقشه نيست و درواقع اين پاسخ دوم است كه بر پاسخ اول رجحان دارد و بلكه اساساً پاسخ اول قابل پذيرش نيست.