بررسي تطبيقي سنت‌هاي به‌جامانده از اديان و باورهاي ابتدايي در مسئله‌ مرگ، در ميان تاتارهاي مسلمان و مسيحي

اهميت مرگ و زندگي پس از آن سبب شده است تا اقوام مختلف با وجود پذيرش اديان جديد، نسبت‌به تغيير در آيين‌هاي مرگ مقاومت كنند و همچنان در حفظ سنت‌هاي آبا و اجدادي خود بكوشند. ازاين‌رو آيين‌هاي مرگ نسبت‌به ديگر آيين‌هاي ديني تلفيقي‌ترند و تفاوت اين آيين‌ها در ميان اقوام مختلفِ پيرو يك دين، مشهود است. تاتارها، به‌عنوان يكي از اقوامي كه چندين قرن در حصر امپراتوري روس بود‌ه‌اند، نمونه‌ منحصربه‌فردي از حفظ سنت‌هاي به‌جامانده از اديان و باورهاي ابتدايي و تلفيق آن با دين جديد هستند. اين مسئله، در هر دو شاخۀ مسلمان و مسيحي اين قوم قابل پيگيري است. بررسي تطبيقي اين سنت‌ها، به ما نشان خواهد داد كه تراكم آنها در ميان تاتارهاي مسيحي، بيش از تاتارهاي مسلمان است. ريشۀ اين مسئله را مي‌توان در كمداشت آيين‌هاي مربوطه در دين مسيحيت، و در مقابل غناي احكام مربوط به مرگ، و آيين‌هاي پس از مرگ در دين اسلام جست. مقاله حاضر از روش تحليلي ـ تطبيقي در بررسي اين آيين‌ها استفاده كرده است.