بررسي ديدگاه آيت الله خوئي در حكم نگاه مرد به زن نامحرم، به قصد ازدواج، با تاكيد بر آيات و روايات اسلامي

با توجه به اهميت ازدواج و نظام مقدس خانواده و حفظ آن، نگاه به قصد ازدواج از حكم اوليه حرمت نگاه به نامحرم استثنا شده و فقها حكم به جواز آن داده‌اند كه در اصل جواز اين مساله بين فقها اختلافي نيست، ولي به دليل اختلاف روايات اين باب، فقها در محدوده و شرايط اين نگاه اختلاف نظر دارند كه در اين مقاله سعي شده به روش توصيفي-تحليلي پس از ذكر آراء و اقوال فقها و همچنين شرايط و زمان اين نگاه به مباني فقهي مورد استناد در اين مساله از ديدگاه آيت الله خويي پرداخته شود؛ نتيجه مجموعه مباحث مطرح شده در اين نوشتار حكم جواز نگاه مرد به زني است كه قصد ازدواج با او را دارد؛ هرچند در محدوده نگاه بين فقها اختلاف است كه سه نظريه در بيان محدوده نظر مطرح شد كه آيت الله خويي قايل به جواز نظر به وجه و كفين و مو و محاسن زن هستند كه پس از ذكر مستندات و ادله روايي، ايشان در جواز اين نگاه عدم قصد لذت و امكان فعلي ازدواج براي زن، احتمال حصول توافق و همچنين احتمال حصول آگاهي از خصوصيات زن و همچنين اينكه قصد ازدواج با زن خاصي داشته باشد را شرط مي‌دانند، ولي اذن و رضايت زن را در اين نگاه شرط نمي‌دانند و در سرايت و تعدي اين حكم از مرد به زن اشكال جدي كرده‌اند.