بررسي نقش تعديل كننده نگهداشت وجه نقد در رابطه بين محافظه‌كاري غيرشرطي و ريسك ورشكستگي

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين محافظه‌كاري (غيرشرطي) با ريسك ورشكستگي و تأثير نگهداشت وجه نقد بر رابطه بين آن دو مي‌باشد.روش‌شناسي پژوهش: روش پژوهش حاضر توصيفي همبستگي است. در اين پژوهش براي اندازه‌گيري محافظه‌كاري غيرشرطي از الگوي بيور و رايان (2000‌) و براي اندازه‌گيري ريسك ورشكستگي از مدل آلتمن (1968) استفاده شده است.‌ همچنين در اين پژوهش سعي شده است تا نقش تعديل‌گري نگهداشت وجه نقد بر رابطه بين محاظه‌كاري غيرشرطي و ريسك ورشكستگي نيز بررسي شود. به منظور كنترل اثرات جانبي نيز متغيرهاي ارزش بازار سهام، بازده دارايي‌ها، هزينه تحقيق و توسعه، گردش دارايي، سود سهام تقسيمي، ارزش بازار به دفتر و لگاريتم قيمت سهام نيز وارد مدل شده‌اند. سپس، نمونه‌اي متشكل از 140 شركت بطور سيستماتيك طي يك دوره زماني ده ساله طي سال‌هاي 1389-1398 انتخاب شدند و با استفاده از مدل لجستيك براي داده‌هاي تابلويي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته ها: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه محافظه‌كاري غيرشرطي رابطه مثبت و معناداري با ريسك ورشكستگي شركت دارد، به عبارت ديگر در شركت‌هاي داراي محاظه كاري غيرشرطي احتمال ورشكستگي در آن‌ها بيشتر است. درخصوص نقش تعديلي نگهداشت وجه نقد بر رابطه بين محاظه‌كاري غيرشرطي و ريسك ورشكستگي، شواهدي دال بر معناداري متغير تعاملي نگهداشت وجه نقد و محافظه‌كاري غيرشرطي با ريسك ورشكستگي شركت يافت نشد.اصالت/ارزش افزوده علمي: بر اساس نتايج پژوهش، محافظه‌كاري مي‌تواند به كم كردن ريسك ورشكستگي كمك كند. لذا علاوه بر انتفاع سهامداران از اين موضوع در سطح اقتصاد كلان نيز مي‌تواند مفيد واقع شود.