بررسي اثرات قابليت اعتبار رهبر بر رضايت ارتباطي كاركنان از طريق حفظ ارتباطات اثر بخش

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثرات قابليت رهبر بر رضايت ارتباطي كاركنان از طريق ارتباط اثربخش است. روش‌شناسي پژوهش: جامعه آماري اين پژوهش كليه كاركنان مناطق 15 گانه شهرداري اصفهان بودند، كه تعداد آن‌ها بر اساس آمار واحد منابع انساني 2255 نفر است، با توجه به حجم هر منطقه با استفاده از فرمول كوكران 661 نفر حجم نمونه انتخاب گرديد و افراد نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي و طبقه‌اي متناسب با حجم هر طبقه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌هاي موردنياز در اين پژوهش از پرسشنامه‌هاي استاندارد استفاده گرديد و روايي و پايايي آن‌ها مورد آزمون قرار گرفت كه از روايي و پايايي بالايي برخوردار بوده‌اند.يافته ها: نتايج حاصل از تحليل‌هاي انجام‌شده در پژوهش نشان داد كه قابليت اعتبار رهبر از طريق ارتباطات اثربخش بر رضايت ارتباطي تأثير دارد. با توجه به خروجي وارپ مقدار معناداري براي تأثير مستقيم قابليت اعتبار رهبر بر رضايت ارتباطي و همچنين تأثير قابليت اعتبار رهبر بر رضايت ارتباطي از طريق ارتباط مؤثر معنادار است. قابليت ارتباط رهبر بر ارتباطات مؤثر و رضايت ارتباطات تأثير مثبت دارد همچنين تأثير مستقيم ارتباطات مؤثر بر رضايت ارتباطات مثبت مي‌باشد.اصالت/ارزش افزوده علمي: پژوهش حاضر در راستاي همين موضوع به بررسي اثرات قابليت رهبر بر رضايت ارتباطي كاركنان از طريق ارتباط اثربخش كاركنان مناطق 15 گانه شهرداري اصفهان مي‌پردازد.