بررسي تأثيرعلف‌كش‌هاي گلايفوسيت، گلايفوزينات آمونيوم و بيس‌پيريباك‌سديم به كار رفته در كنترل گياه سنبل آبي بر فراواني و تنوع جوامع پلانكتوني

گياه سنبل آبي بومي آمازون بوده و يكي از بدترين گونه‌هاي مهاجم در جهان به شمار مي‌رود. اين گياه از سال 1390 به بعد اكثر عرصه‌هاي آبي شمال كشور را اشغال نمود. استفاده از علف‌كش‌ها به‌عنوان يكي از روش‌هاي كنترل گياه، رايج بوده و تلاش مي‌گردد تا فرمولاسيوني با كمترين تأثير بر محيط‌زيست انتخاب گردد. در اين مطالعه سه نوع علف‌كش گلايفوسيت، گلايفوزينات آمونيوم و بيس‌پيريباك‌سديم براي كنترل گياه سنبل آبي مورد استفاده قرار گرفت و اثرات استفاده از آنها روي فراواني و تنوع جوامع پلانكتوني مورد بررسي قرار گرفت. گلايفوسيت روي سنبل آبي اثرمهار كنندگي فوري داشته درحالي كه دو علف كش ديگر در زمان طولاني‌تري اثر داشتند. نتايج بررسي نشان داد كه حدود 90 درصد فراواني فيتوپلانكتون مربوط به شاخه دياتومه‌ها و حدود 71 درصد فراواني زئوپلانكتون مربوط به راسته پروتوزوآ بود. تنوع جنس‌هاي فيتو و زئوپلانكتوني بعد از اعمال تيمار تغييري نداشته و تعداد جنس‌ها در استخرهاي شاهد تقريباً ثابت بود. در انتهاي دوره فراواني فيتوپلانكتون با اعمال تيمارها به‌ويژه در تيمار رانداپ وضعيت بهتري داشت. غلظت مورد استفاده علف‌كش‌ها علاوه بر اثر‌گذاري مطلوب روي گياه سنبل آبي تأثير منفي معني‌داري بر تنوع و فراواني جوامع پلانكتوني نداشت.