بررسي تركيب شيميايي، توليد گاز و قابليت هضم دانه‌ خلر فرآوري شده با روش‌هاي مختلف حرارتي در شرايط in vitro و in situ

اين مطالعه به منظور بررسي اثرات فرآوري دانه خلر با روش‌هاي مختلف حرارتي بر تركيب شيميايي، فرآسنجه‌هاي توليد گاز و  قابليت هضم شكمبه‌اي و روده‌اي در قالب طرح كاملا تصادفي انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل 1) دانه خلر فرآوري نشده (شاهد)، 2) اتوكلاو شده در دماي 110 درجه سانتي‌گراد، 3) تونل حرارتي گذاري شده در دماي 120 درجه سانتي‌گراد، 4) تونل حرارتي گذاري شده در دماي 200 درجه سانتي‌گراد ، 5) آون گذاري در دماي 110 درجه سانتي‌گراد، 6) اكسترود شده در دماي 110 درجه سانتي‌گراد و 7) برشته شده در دماي 180 درجه بودند. نتايج نشان داد كه ماده خشك، خاكستر، پروتئين خام، انرژي خام، چربي خام، كلسيم و فسفر تحت تأثير روش‌هاي مختلف فرآوري قرار نگرفت (0.05 P). اما مقدار ADF و NDF با روش‌هاي فرآوري حرارتي به طور معني‌داري كمتر از شاهد بود (0.05 P). اتوكلاو كردن،  اكسترود كردن، برشته كردن و تونل حرارتي گذاري در هر دو دماي 120 و 200 درجه سانتيگراد سبب كاهش غلظت تانن و كل تركيبات فنلي در دانه خلر گرديد (0.05 P). فرآيندهاي اكسترود كردن در 110 درجه سانتيگراد، اتوكلاو كردن در 120 درجه سانتيگراد و برشته كردن منجر به كاهش ميزان توليد گاز در ساعات اوليه انكوباسيون و كاهش هضم پروتئين دانه خلر در شكمبه شدند، اما افزايش نرخ و ميزان توليد گاز در ساعات پايان انكوباسيون و افزايش قابليت هضم روده‌اي و كل دستگاه گوارش براي پروتئين خام اتفاق افتاد (0.05 P) كه نشان دهنده تغيير مكان هضم پروتئين از شكمبه به سمت روده باريك بود. در عمل آوري درون تونل حرارتي با دماي 200 درجه سانتي‌گراد به دليل دناتوره شدن شديد پروتئين يا تشكيل كمپلكس پروتئينكربوهيدرات، قابليت هضم ماده خشك و پروتئين خام دانه خلر در شكمبه و روده كاهش يافت.