تعاملات علمي و فني ايران و اروپا در عصر صفويه

يكي از پيامدهاي تشكيل دولت صفويه در ايران (1135-907ق./1722-1501م.)، گسترش روابط خارجي با اروپا بود كه افزون بر مناسبات سياسي و تبادلات تجاري، تعاملات علمي و فني را نيز در بر مي‌گرفت. به‌طور معمول، پژوهشگران بر روابط سياسي و اقتصادي بيش از ساير جنبه هاي روابط متمركز شده‌ و مقوله‌هاي علمي و فني تا حدودي مغفول مانده‌اند. هدف از پژوهش حاضر آن است تا با روش توصيفي ‌تحليلي، تعاملات علمي و صنعتي ايران و اروپا را در عصر صفويه بررسي كند. يافته هاي پژوهش حاكي از آن هستند كه در خلال تماس هاي ديپلماتيك و روابط بازرگاني ميان ايران و غرب در عصر صفويه، مراودات علمي و فني نيز وجود داشته كه البته دامنه آن گسترده نبوده است. اين مراودات در حد استفاده شاهان صفوي از خدمات علمي متخصصان اروپايي در حرفه‌هاي ساعت سازي، جواهرسازي، توپ ريزي، پزشكي و مهندسي بود.