بررسي تأثير هندسه شهري بر چگونگي شكل‌گيري جزيره حرارتي شهر تهران (مطالعه موردي: ناحيه دو و شش منطقه 3)

در اين مقاله به منظور محاسبه حداكثر شدت جزاير حرارتي منطقه 3 (ناحيه دو و شش) شهر تهران بر اساس داده‌هاي هندسه شهري، يك مدل شبيه سازي ارائه شده است كه در سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) گنجانده شده است. روش اين تحقيق بر مبناي معادله نظري عددي اوك، مطالعه و انتخاب ابزارهاي موجود در GIS و طراحي مدل محاسبه و الگوريتم حاصله در سيستم عامل GIS است. داده‌هاي مورد نياز براي تحقيق حاضر، شامل ارتفاع طبقات ساختمان‌ها و عرض معابر اصلي 227 بلوك شهري در منطقه 3 شهر تهران است. نتايج بررسي ارتفاع بلوك‌هاي شهري نشان داد كه شمار بلوك‌هاي داراي ارتفاع متوسط بين 10 تا 12 متر 99 بلوك شهري مي‌باشد، همچنين در نواحي دو و شش، غالب معابر داراي عرض متوسط 21 متر مي باشند. نهايتاً نتيجه شبيه‌سازي معادله اوك بيانگر اين است كه ضريب پايين نسبت H/W باعث شد كه بيشتر بلوك‌ها داراي توزيع همگني باشند. به عبارتي ديگر، شدت جزيره حرارتي در بلوك‌هاي شهري نواحي دو و شش منطقه سه تهران بين 47 درجه سانتي‌گراد مي‌باشد كه چشمگير نبوده است و دليل اين امر را مي‌توان در پيكربندي مناسب هندسه ساختمان‌ها با استفاده از شاخص‌هاي بكارگرفته شده در اصول معماري و شهرسازي اين منطقه دانست. بنابراين، اين ابزار توسعه يافته به محققان در شبيه‌سازي UHI در سناريوهاي مختلف شهري كمك خواهد كرد و بحث‌هاي در مورد تأثير تنظيمات مختلف هندسه شهري در شكل‌گيري جزاير حرارتي را پيشنهاد مي‌كند.