عنوان مقاله :
چارچوب سياستي فرارسي فناورانه در واحدهاي صنعتي مناطق كمتر برخوردار در ايران
عنوان به زبان ديگر :
Policy Framework for Technological Catch-up of Industrial Firms in Less Developed Regions of Iran
پديد آورندگان :
نقي زاده، رضا مركز تحقيقات سياست علمي كشور، تهران. ايران
كليدواژه :
چارچوب سياستي , فرارسي فناورانه , مناطق كمتر برخوردار
چكيده فارسي :
توسعه فناوري در مناطق كمتربرخوردار خصوصاً در واحدهاي صنعتي از اهميت بالايي برخوردار است. يكي از مسائلي كه مناطق كمتربرخوردار با آن مواجه هستند، عدمامكان مواجهه با تغييرات فناوري و جبران عقبماندگيهاي موجود است. برايناساس در كشور نيز برنامههاي مختلفي جهت جبران عقبماندگيهاي مذكور در 20 سال اخير انجام شده است، اما اكثر اين برنامهها با شكست مواجه شدهاند. بدينجهت ضرورت دارد تا با نگاهي علمي چارچوبي سياستي جهت فرارسي فناورانه واحدهاي صنعتي در مناطق كمتربرخوردار پيشنهاد شود. طبق آمار معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري و صندوق نوآوري و شكوفايي، 12 استان كمتربرخوردار كشور (كهگيلويه و بويراحمد، ايلام، هرمزگان، اردبيل، لرستان، آذربايجان غربي، كردستان، چهارمحال و بختياري، خراسان شمالي، خراسان جنوبي، سيستان و بلوچستان و زنجان) كمتر از 10% از شركتهاي دانشبنيان و كمتر از 8% از جذب منابع مالي صندوق نوآوري و شكوفايي را به خود اختصاص دادهاند. الگوي روششناسي در پژوهش حاضر، مطالعه موردي تك نمونهاي كلنگر است؛ برايناساس 12 استان مذكور بهعنوان يك كلانمورد درنظر گرفته شدند. براساس يافتهها، 5 گونه سياستي (جهتدهي منابع، ساختار نهادي و قانوني، بازار، تأمين مالي و جريان يادگيري و دانشي) و 15 سياست كليدي شناسايي شدند.
چكيده لاتين :
The development of technology in the less developed regions especially for industrial units is important. One of the
Technological development in the manufacturing is an important factor for the development of the less developed regions. One of the challenges to which these regions are now facing is inability to accept the technological change and to catch up with the developed regions. In the last 20 years, there were many programs to help these regions to catch up, yet, most of them has been failed. This paper aims to propose a policy framework for the technological catch up of the manufacturing sector. The seleceted research method is macro-case study by which 12 provinces are examined. Based on the results of this study, five types of policies (resource orientation, institutional and legal structure, market, financing and learning and technical knowledge flow) and fifteen key policies have been identified under policy framework.
عنوان نشريه :
مديريت توسعه فناوري