تحليل آثار عفت و حيا بر رفتار و شخصيت اجتماعي با تاكيد بر مستندات قرآني- روايي

يكي از صفات انساني و الهي كه در آموزه هاي ديني داراي جايگاه خاصي است و رابطه تنگاتنگي با ايمان دارد، صفت«حيا» است. كلمه «حيا» در لغت به معناي شرم است و با توجه به تعاريف بيان شده، حيا زماني ايجاد مي شود كه فرد حضور شخص يا اشخاص ديگري را حس كند كه اين اشخاص ناظر بر اعمال انسان هستند كه شامل حيا از خداوند، امام، فرشتگان، حياي از خود و ديگران مي باشد. حيا در يك تقسيم بندي به حياي نفساني و حياي ايماني تقسيم مي شود و حياي ايماني بالاتر از حياي نفساني مي باشد. حيا داراي آثار و فوايدي از جمله؛ پيشگيري از گناه، كرامت نفس، عفت و پاكدامني، محبت خداوند، پاك شدن گناهان و... مي باشد. در پژوهش حاضر رابطه حيا با عفت و كم رويي نيز بررسي شده است و ديدگاه زيست شناسي و روان شناسي درباره ي حيا و تاثير آن بر رفتار و شخصيت اجتماعي بيان شده است.