رابطه اضطراب اجتماعي و ابرازگري هيجاني با ميانجي گري بلوغ عاطفي

اين مقاله با هدف بررسي رابطه اضطراب اجتماعي و ابرازگري هيجاني با ميانجي گري بلوغ عاطفي در دختران دوره دوم متوسطه شهرستان اسلامشهر انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دختران دوره دوم متوسطه شهرستان اسلامشهر كه در سال تحصيلي 96-97 مشغول به تحصيل بودند تشكيل دادند؛ با روش نمونه گيري به صورت در دسترس تعداد370 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه هايي كه جهت جمع آوري اطلاعات از گروه نمونه در نظر گرفته شدند عبارت بودند از: پرسشنامه ابراز گري هيجاني كينگ و امونز (1990)، پرسشنامه اضطراب اجتماعي (SPIN) كانور و همكاران (2000) و مقياس بلوغ عاطفي ياشوير سيك و بهارگاوا (1990). براي تجزيه و تحليل آماري داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري (SEM) به كمك نرم افزار Amos و 22SPSS استفاده شد. نتايج نشان داد اضطراب اجتماعي هم به طور مستقيم و هم غير مستقيم از طريق بلوغ عاطفي با ابراز گري هيجاني رابطه دارد. بطور كلي با توجه به نتايج مي توان گفت كه بلوغ عاطفي در رابطه اضطراب اجتماعي و ابرازگري هيجاني نقش ميانجي دارد.