رويكرد سازمان ملل متحد در مقابله با درگيره هاي مسلحانه روسيه و اوكراين

در باب نقش سازمان ملل متحد در گستره ي نظام بين المللي تاكنون نظرات گوناگون و در مواردي متعارض بيان شده است. اگرچه برخي آن را كعبه ي آمال ترسيم نموده و شروع يك حكومت جهاني درحال شكل گيري مي دانند با اين حال برخي براي آن نقش چندان موثري درجهت توسعه و تقويت همكاري ميان دولت ها قايل نشده، بر اين باورند كه تاريخ انقضاي اين سازمان به پايان رسيده است. صرف نظر از چنين اختلافي نظرهايي، با نگاهي گذرا به عملكرد سازمان ملل متحد، اين سوال مطرح مي شود كه آيا امروزه سازمان ملل متحد در قالب خدمتگزاري براي جامعه بشري است كه مي تواند صلح و آرامش جهاني را براي مردمانش به ارمغان آورد و يا وسيله اي است در جهت تامين منافع قدرتهاي بزرگ فاتح جنگ جهاني دوم در شكلي قانوني و اينكه آيا ساختار كهنه و نارساي شوراي امنيت كه صرفا تبديل به ابزاري در دست پنج كشورعضو دايم آن شده، توانايي اين را دارد كه با تحولات كنوني دنياي معاصر و ظرفيت ها و قابليتهاي بالقوه كشورهايي كه مي توانند در چينش هاي سياسي جهان تاثيرگذار باشند و تواناييهاي هايشان را بالفعل نمايند، همخواني داشته باشد يا خير. ولي قدر مشترك اين است كه در سايه تحولات اساسي و بنيادين در ساختار نظام بين المللي، تغييرات پس از جنگ سرد و همچنين فراهم شدن بسترهاي نوين براي پذيرش مسيوليت هاي متفاوت با گذشته در سازمان هاي بين المللي به ويژه سازمان جهاني مادر (سازمان ملل متحد) لزوم بازنگري در نقش، جايگاه و ساختار اين نهاد بين‌المللي متناسب با واقعيات هزاره سوم و نيازهاي جديد جامعه بين المللي در راستاي بالا بردن كارآيي سازمان ملل در سطح جهاني، تجديد ساختار را به يك امر لازم و حتمي تبديل كرده است. در اين راستا سازمان ملل متحد اقداماتي را براي حل و فصل مسالمت آميز بحران يمن انجام داده است. لذا سوال اصلي پژوهش حاضر بررسي نقش سلزمان ملل متحد در بحران اوكراين مي باشد. بر اين اساس در اين پژوهش به بررسي نقش اركان اصلي سازمان ملل يعني مجمع عمومي و شوراي امنيت، و سازمان هاي تخصصي وابسته به سازمان ملل شامل، سازمان بهداشت جهاني، سازمان خاروبار و كشاورزي ملل متحد (فايو)، صندوق كودكان ملل متحد (يونيسف)، و كميسارياي عالي پناهندگان، در جنگ اوكراين مي پردازيم. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد سازمان ملل با تصويب قطعنامه ها و اقدامات حمايتي به ايفاي نقش در بحران اوكراين پرداخته است. از طرفي يكي از اين نهاد ها و اقدامات حمايتي «وضعيت عضو ناظر» در سازمان هاي بين المللي مي باشد كه علي رغم عدم مشاركت آنها در تصميم گيري هاي سازمان بين المللي مربوطه، نقش غير قابل انكاري در سازمان هاي بين المللي بالاخص سازمان مل متحد دارند و ايجاب مي نمايد با نگاهي دقيق تر نقش اين اعضاي در سايه ولي موثر را مورد مداقه قرار داد. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت تحليلي، توصيفي و شيوه گردآوري اطلاعات نيز به صورت كتابخانه اي مي باشد.