عنوان مقاله :
تحليل انتقادي تاريخ‌گذاري ديويد كوك بر روايات آخرالزمان بررسي موردي ابن‌صياد
عنوان به زبان ديگر :
A Critical Analysis on David Cook’s Histography of the Apocalyptic Narrations about Ibn Sayyad
پديد آورندگان :
حسيني، زينب السادات دانشگاه مازندران - گروه علوم قرآن و حديث، بابلسر، ايران , نيل ساز، نصرت دانشگاه تربيت مدرس - گروه علوم قرآن و حديث، تهران، ايران , سقا، فرشته دانشگاه مازندران - بابلسر، ايران
كليدواژه :
تاريخ‌گذاري , روش‌هاي تاريخ‌گذاري , ديويدكوك , روايات آخرالزماني , ابن‌صياد
چكيده فارسي :
دسته‌اي از روايات آخرالزماني اسلامي از فردي به نام «ابن صياد» نام برده‌اند. محدّثان و دانشمندان درباره دجال بودن يا نبودن ابن صياد از گذشته تا حال به مناقشه پرداخته‌اند. ديويد كوك يكي از آخرالزمان شناس‌هاي اسلامي، روايات در مورد ابن صياد را چرخه فرعي روايات دجال عام قرار داده و با روش تاريخ‌گذاري بر مبناي يافت شدن در جوامع حديثي، به اين نتيجه رسيده است كه تاريخ اين روايات بايد در نيمه دوم قرن سوم هجري باشد. اين پژوهش با استفاده از همه روش‌هاي تاريخ‌گذاري مستشرقان، شامل تاريخ‌گذاري بر مبناي كهن‌ترين منبع، سندي و متني- سندي، به تحليل و نقد تاريخ‌گذاري كوك بر اين روايات پرداخته و با بررسي گزارش‌هاي تاريخي و روايي، ديدگاه كوك درباره دجال بودن ابن‌صياد را نقد مي‌نمايد. نتيجه آن‌‌كه، روش تاريخ‌گذاري كوك براي روايات پربسامد درباره ابن‌صياد، كارآيي لازم را ندارد و در بررسي تاريخي و روايي مشخص‌گرديد كه با فرض وجود تاريخي، ابن صياد دجال نيست.
چكيده لاتين :
A group of Islamic apocalyptic narrations have mentioned a person named "Ibn Sayyad". Narrators and scholars have debated whether Ibn Sayyid would be the Antichrist or not from the past to the present. David Cook, one of the apocalyptic Islamic scholars, has considered the narrations about Ibn Sayyad as a sub-cycle of the narrations of the Antichrist and by the method of dating based on being found in the hadith collections has concluded that the history of these narrations should be in the second half of the third century AH. Using all methods of Orientalist historiography, including dating based on the oldest source, document and text-document, this study analyzes and criticizes Cook's historiography on these narrations and examines Cook's view on Ibn Sayyid being the antichrist by examining historical and narrative reports. As a result, Cook's method of historiography is not effective for the most frequent narrations about Ibn Sayyid, and in the study of history and narration, it was determined that Ibn Assyad is not the Antichrist, assuming his historical existence.
عنوان نشريه :
انتظار موعود
