اكسل هونت و اخلاق به‌رسميت‌شناسي: موانع و امكانات

انديشه اخلاقي و سياسي اكسل هونت، فيلسوف آلماني و برجسته نسل سوم فرانكفورت، از ابتداي انتشار كتاب شناخته‌شده او، جدال براي به‌رسميت‌شناسي، توجه بسياري به خود جلب كرد. هونت در آثار خود در تلاش بوده است صورت‌بندي نويني از رابطه ميان من، ديگري و ما ارائه دهد كه با ديگرپذيري، من و ديگري براي تشكيل يك ما، به يكديگر فروكاسته نشوند و با حفظ هويت، ويژگي‌ها و افق ارزشي منحصربه‌فرد خود، يك رابطه و «ما» صلح‌آميز تشكيل دهند. در همين راستا، هونت مدل سه سطحي به‌رسميت‌شناسي خود را براي درك بهتر رابطه اجتماعي افراد با يكديگر و با خود ارائه داده است. بااين‌وجود، اين ديدگاه از اخلاق به‌رسميت‌شناسي در سال‌هاي اخير از سوي منتقديني چون فريزر و پنسكي با اين نقد مواجه بوده است كه نه‌تنها قادر نيست افراد را در افق‌هاي ارزشي خود آن‌ها به رسميت بشناسد، بلكه آن‌ها را در افق ارزشي مسلط جامعه منحل مي‌كند. اين مقاله در تلاش است با بررسي نقد ريشه‌اي و راديكال منتقدان و پاسخ‌هاي هونت، دريابد اين نظريه تا چه ميزان توان تاب‌آوري در برابر اين انتقادات را دارد و آيا پاسخ‌هاي ارائه شده توسط هونت توانسته‌اند اخلاق به‌رسميت‌شناسي را از اتهام نااخلاقي بودن و دامن‌زدن به سلطه برهانند يا خير. در نهايت، چنين نتيجه‌گيري مي‌شود كه اخلاق به‌رسميت‌شناسي خود موضوعي است ميان‌فرهنگي، بنابراين نه هونت و نه منتقدان او به‌تمامي بر حق هستند، چراكه مفهومي را كه به‌خودي‌خود امري ميان‌فرهنگي است تنها با مشاركت يك فرهنگ يعني فرهنگ غربي مورد بررسي قرار مي‌دهند.