تاريخ تحليلي مالكيت تلويزيون در ايران، با تأكيد بر اسناد

اين پژوهش، با توجه به ديدگاه لزوم تحليل تاريخي مسائل فرهنگي و ارتباطي جهت سياستگذاري ، موضوع انحصار‌گرايي در مالكيت تلويزيون ايران را مورد كنكاش قرار داده است. بر اساس اين ديدگاه، وجود چنين مسئله‌اي محصول يك ميراث تاريخي و انباشت زماني عميق و ريشه‌دار است. اين تحقيق‌، با روش تحليل تاريخي، به دنبال پاسخگويي به سه سؤال است: 1. نظام مالكيت تلويزيون در ايران، بر اساس اسناد و وقايع تاريخي، چه سير تحولي‌ را طي كرده است؟ 2. آيا مالكيت تلويزيون از بدو تأسيس تا به امروز،‌ همواره انحصاري بوده است؟ 3. با وقوع انقلاب اسلامي، نظام مالكيت تلويزيون تا چه ميزان دستخوش تغيير شده است؟ يافته‌ها نشان مي‌دهد كه خط سير مالكيت انحصاري تلويزيون، ممتد، عميق و مستمر بوده است. با وقوع انقلاب اسلامي، اگرچه روح حاكم بر اصل 44 كه تعيين‌كننده نوع مالكيت تلويزيون است، به استناد صورت مشروح مذاكرات مجلس خبرگان رهبري، انحصار‌زدايي از تلويزيون است، اما در عمل تا سال‌هاي اخير،‌ معناي انحصار از آن اخذ شده و خط ممتد انحصار مالكيتي بعد از انقلاب نيز ادامه يافته است. در سال‌هاي اخير، ابلاغيه رهبري انقلاب، در خصوص سياست‌هاي اصل 44، علي‌رغم پشتوانه تاريخي، ظرفيت جديدي براي انحصار‌زدايي از تلويزيون، به حساب مي‌آيد.