تبيين الگوي موزه محله در جهت حفظ و ارتقاء بافت‌هاي با ارزش تاريخي مطالعه موردي منطقه ۱۲ تهران

محلات تاريخي از عناصر اصلي بافت تاريخي و صحنه بسياري از رخدادهاي تاريخ‌ساز و پيونددهنده فضاهاي فرهنگي و تاريخي شهر است، كه هويت اجتماعي و فرهنگي شهر را در طول تاريخ به نمايش مي‌گذارد. يكي از راهكارها در راستاي حفظ، نگهداري و ارتقاء اين بافت‌ها استفاده از الگوي بازآفريني خلاق، كه مبتني بر ارتباط ميان اقتصاد و فرهنگ و توليد مكان‌هاي خلاق و نوآوراست. در اين زمينه مراكز تاريخي شهرها از ظرفيت‌هاي بي‌نظيري براي ساخت و باززنده‌سازي فضاهاي خلاق موردنياز جهت جذب و نگهداري گروه‌هاي نوآور برخوردار است. ازجمله الگوهاي بازآفريني خلاق در بافت‌هاي تاريخي شهر تبديل شهر به موزه محله مي‌باشد. موزهمحله‌ها در دل خود هم پايگاه‌هاي ارزشمندي ازنظر فرهنگ ملي و محلي هستند و هم مجموعه‌هاي قدرتمندي براي توليد ثروت و آورده‌هاي مالي است. لذا با توجه به آثار تاريخي و ظرفيت بالاي اين آثار در منطقه 12 شهر تهران امكان تبديل محلات اين منطقه به يك موزه فضايي باز و استفاده از اين آثار تاريخي به‌عنوان اشياء موزه وجود دارد، كه اين اقدام ضمن حفاظت از محلات با ارزش تاريخي اقدامي در راستاي بهبود توان اقتصادي محله، احياء محلات تاريخي مناطق و بازآفريني شهري در اين محلات خواهد شد. پژوهش حاضر در پي ارائه الگويي به روش توصيفي –تحليلي با استفاده از اسناد كتابخانه‌اي و داده‌هاي ميداني (پرسش‌نامه و مصاحبه) است، كه پس از مصاحبه با خبرگان و جمع‌آوري پرسشنامه، نتايج حاصله با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS,SMART PLS، مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت و مدل ارائه‌شده در خصوص الگوي موزه محله در جهت حفظ و ارتقا بافت‌هاي باارزش تاريخي مورد تائيد قرار گرفت.