بررسي بازشناسي اصول بازآفريني پايدار در كيفيت‌بخشي فضاهاي شهري مطالعه موردي: بافت تاريخي تبريز

با مطرح‌شدن بازآفريني پايدار و لزوم توجّه به همه ابعاد وجودي شهر، شامل زيست‌محيطي، اقتصادي، فرهنگي و كالبدي، به‌عنوان اساس توسعه پايدار شهري، مشكل بافت‌هاي تاريخي و قديمي نيز وارد مرحله مطالعاتي جديدي شده است. كه سعي در حفاظت از ارزش‌ها، احياء و ارتقاي انسجام اجتماعي ساكنان محله در بافت‌هاي ارزشمند شهري را دارد. در اين راستا و در جهت ارتقاي كيفي فضاهاي شهري و ارزش‌هاي كالبدي اجتماعي بافت‌هاي قديمي و تاريخي شهرها هدف از اين پژوهش بازشناسي اصول بازآفريني پايدار و بررسي تأثير آن اصول در كيفيت‌بخشي فضاهاي شهري تبريز مي‌باشد. در جهت تحقق اهداف تحقيق، پژوهش حاضر از نظر روش تحقيق، توصيفي تحليلي و از منظر هدف كاربردي است. در اين پژوهش از شيوه‌هاي مرور متون، منابع و اسناد تصويري در بستر مطالعات كتابخانه‌اي و تحليل نظريات انديشمندان و از ابزار پرسشنامه، و تحليل آن به شيوه مدل‌سازي معادلات ساختاري در محيط نرم‌افزارهاي SPSS و lisrel استفاده‌شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه ابعاد و مؤلفه‌هاي بازآفريني پايدار را مي‌توان در 6 بعد كالبدي – بصري، معنايي – ادراكي، عملكردي – فعاليتي، اجتماعي – فرهنگي، زيست‌محيطي و اقتصادي و 36 شاخص طبقه‌بندي و تقسيم نمود. بر اساس يافته‌هاي پژوهش بين بازآفريني پايدار و كيفيت‌بخشي فضاهاي شهري رابطه مستقيم و معنادار وجود دارد، مقدار ضريب مسير به‌دست‌آمده براي اين رابطه برابر با 0.76 بود. همچنين با استفاده از مدل تحليل عاملي تائيدي و تعيين ميزان ضريب و تأثير شاخص‌هاي بازآفريني پايدار در كيفيت‌بخشي فضاهاي شهري تبريز، بعد كالبدي – بصري بيشترين تأثير را در كيفيت‌بخشي به فضاهاي شهري داراست.