كرونا تهديدكنندۀ سعادت‌هاي دروغين بشر با تكيه بر تسلايابي بوئثيوس از فلسفه

در اين مقاله با شبيه‌سازي وضعيت بوئثيوس حاصل از سقوط سياسي و لوازم آن مانند از دست دادن قدرت، ثروت و افتخار و ... با وضعيتي كه بيماري كرونا و پيامدهاي ناشي از آن براي بشر داشته، به تمايز سعادت‌هاي دروغين خودساختۀ بشر با سعادت حقيقي او پرداخته شده است تا دريافته شود آيا تسلايابي بوئثيوس از فلسفه در برخورد با سعادت‌هاي دروغين در موارد مشابه با سقوط سياسي و لوازم آن، مانند بيماري همه‌گير كرونا نيز صادق است. بدين منظور، تعريف بوئثيوس از انسان، سعادت‌هاي دروغين، سعادت راستين و فرآيند بازگشت به خود كه به نيل انسان به خير حقيقي منجر مي‌شود، به روش تحليلي‌توصيفي واكاوي مي‌شوند. بوئثيوس در تعريف انسان به دوگانه‌انگاري قائل است و بدن انسان را فاني و نفس او را فناناپذير مي‌داند. ازنظر او، لازمۀ سعادت راستين، پايداري است، حال آنكه ويژگي ماده ناپايداري است؛ بنابراين، آن سعادت‌هاي مربوط به جزء مادي انسان، در عين حال كه براي زندگي خاكي بشر ضروري‌اند، پايدار نيستند. گاهي بر اثر سقوط سياسي يك فرد و گاه با عوامل ديگري كه لازمۀ دنياي ناپايدار است، از بين مي‌رود. ازنظر بوئثيوس، چون خير حقيقي پايدار است، پس به جزء غير مادي انسان، يعني نفس مربوط است. خداوند در طبيعت انسان نيل به اين خير را قرار داده كه همان خدا است و فلسفه كمك مي‌كند تا انسان با شناخت خود، ازطريق فرآيند بازگشت به خود به آن رهنمون شود.