همبستگي بهزيستي و اعتياد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر و پسر دوره اول و دوم متوسطه: نقش ميانجي گري سرزندگي تحصيلي

مقدمه: رشد روز افزون اعتياد به تلفن همراه و عدم بستر‌سازي فرهنگي مناسب، سبب تاثير آن بر جوانب مختلف زندگي نوجوانان مي شود. هدف پژوهش حاضر تعيين همبستگي بهزيستي و اعتياد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر و پسر دوره اول و دوم متوسطه با نقش ميانجي گري سرزندگي تحصيلي است.روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري شامل تمام دانش آموزان دختر و پسر دوره دوره اول و دوم متوسطه شهرستان خرم آباد بود كه در سال تحصيلي 1400-1399 مشغول به تحصيل بودند. روش نمونه گيري ناحيه ها و دبيرستان ها تصادفي خوشه‌اي بود. از بين آن ها 346 تن به روش سرشماري انتخاب شدند. ابزار حمع آوري داده ها شامل پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه بررسي بهزيستي (Wellbeing Assessment Questionnaire)، مقياس اعتياد به تلفن همراه (Cell Phone Addiction Scale) و پرسشنامه ﺳﺮزﻧﺪﮔﻲ ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ (Academic Buoyancy Questionnaire)، بود. روايي محتوا به روش كيفي، روايي صوري و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ اندازه گيري شد. داده ها با نرم افزارهاي اس پي اس اس نسخه 24 و نرم افزار آموس نسخه 23 تحليل شد.يافته ها: پس از اصلاحات، الگو برازش مطلوبي داشت و بين ميزان اعتياد به تلفن همراه با بهزيستي و سرزندگي تحصيلي همبستگي مستقيم، منفي و معنادار بود (0.01 P). همچنين بين سرزندگي تحصيلي و بهزيستي همبستگي مستقيم، مثبت و معنا دار بود (0.01 P). سرزندگي تحصيلي همبستگي بين ميزان اعتياد به تلفن همراه با بهزيستي را به صورت جزئي ميانجي گري كرد. همچنين جنسيت اين الگو ميانجي گري را تعديل نكرد. نتيجه گيري: سرزندگي تحصيلي همبستگي بين اعتياد به تلفن همراه با بهزيستي را ميانجي گري مي كند. پيشنهاد مي شود براي كاهش اعتياد دانش آموزان به تلفن همراه و ايجاد بهزيستي در آن ها سعي شود كه سطح سرزندگي تحصيلي افزايش داده شود.