اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر راهبردهاي تنظيم هيجان و خودكارآمدي ورزشي كودكان/ نوجوانان ورزشكار

هدف پژوهش حاضر اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر راهبردهاي تنظيم هيجان و خودكارآمدي ورزشي كودكان/نوجوانان ورزشكار بود. روش پژوهش به شيوۀ نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل اجرا شد. كليه دانش‌آموزان ورزشكار شهر رشت در سال تحصيلي 99-1398 جامعه آماري اين پژوهش را تشكيل دادند كه از ميان آنها 30 نفر به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) به‌صورت تصادفي جايگزين و تقسيم شدند و به پرسش نامۀ تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2005) و مقياس خودكارآمدي ورزشي (كرل و همكاران، 2007) پاسخ دادند. شركت‌كنندگان گروه آزمايش، 8 جلسه برنامۀ مهارت‌هاي زندگي را دريافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس چندمتغيري مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي زندگي بر راهبردهاي تنظيم هيجان و خودكارآمدي ورزشي دانش‌آموزان ورزشكار مناطق محروم، تأثيرگذار بود و آزمودني هاي گروه آزمايش نسبت به آزمودني هاي گروه كنترل در پس‌آزمون ، خودكارآمدي ورزشي و تنظيم هيجان سازگارانه بيشتر و تنظيم هيجان ناسازگارانه كمتري داشتند و از نظر آماري معني دار بود. بنابراين استفاده از آموزش مهارت‌هاي زندگي مي‌تواند موجب افزايش خودكارآمدي ورزشي و تنظيم هيجان سازگارانه و نيز كاهش تنظيم هيجان ناسازگارانه دانش‌آموزان ورزشكار شود.