ارزيابي و تحليل بيابان‌زايي با استفاده از روش تحليل بردار تغيير (منطقه مورد مطالعه: شهرستان قلعه‌گنج)

بيابان زايي به عنوان يك تهديد جدي براي محيط هاي خشك و نيمه خشك و حتي نيمه مرطوب در چند دهه اخير محسوب شده و مانع اصلي توسعه پايدار جهاني است، در نتيجه نظارت بر روند تغييرات آن از اقدامات ضروري محسوب مي شود. يكي از روش هاي مقرون به صرفه، اغلب رايگان و در دسترس براي نظارت بر تغييرات اين مناطق استفاده از سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافيايي است. در اين مطالعه با استفاده از روش تحليل بردار تغيير اقدام به ارزيابي و تحليل شدت بيابان‌زايي در بخشي از شهرستان قلعه گنج در جنوب استان كرمان پرداخته شده است. بدين منظور ابتدا در گوگل ارث انجين از باندهاي تصاوير لندست 8 در دو بازه زماني 2014 (دوره زماني اول) و بازه زماني2020 (دوره زماني دوم) براي ماه‌هاي اسفند و فروردين استفاده شده است. تصحيحات لازم روي آنها اعمال و براي هر دو دوره به صورت جداگانه ميانگين گيري و سپس شاخص‌هاي EVI و BSI محاسبه شده است. در مرحله بعد با استفاده از اين دو شاخص و روش تحليل بردار تغيير در محيط نرم‌افزار GIS، به تعيين بزرگي تغييرات و جهت تغييرات بيابان‌زايي در منطقه مورد پرداخته شده است. دستاورد پژوهش حاضر گوياي غالبيت روند احياي منطقه در طي سال هاي مورد مطالعه مي باشد و نتايج كلي حاكي ازين امر است كه توسعه كشاورزي و در كنار آن تغيير كاربري اراضي بيشترين تاثير را بر شاخص هاي پايش و روند بيابان زايي در منطقه داشته اند؛ بدين صورت كه شاهد تخريب اراضي در اطراف مناطق مسكوني هستيم و از سويي رابطه تنگاتنگي بين فعاليت هاي كشاورزي و مناطق احيايي در منطقه وجود دارد.