بررسي تطبيقي آيه تطهير در گفتمان كلامي اماميه و اشاعره

قسمت دوم آيه 33 سوره‌ «احزاب» معروف به «آيه تطهير» ازجمله آياتي است كه مجادله‌هاي كلامي زيادي را به ‌همراه داشته است. روايات زيادي در فريقين گوياي رابطه حديث كساء با آيه تطهير است و اختصاص اهل‌بيت در آيه تطهير را به خمسه طيبه مي‌داند. اماميه برخلاف اشاعره آيه تطهير را برهان روشن عصمت امام مي‌داند؛ زيرا امام و خليفۀ پيامبر، نزد اشاعره در حكم يك زمامدار است. اكثر اشاعره، در آيه تطهير، اهل‌بيت را اعم از اصحاب كساء و همسران پيامبر مي‌دانند. دستاورد اين نوشتار از طريق بررسي آثار مفسران فريقين به روش توصيفي ـ تحليلي، نا يكسان بودن ديدگاه كلامي مفسران اشعري با مفسران اماميه، ادله ناكافي، ناديده گرفتن روايات معتبر در شأن نزول آيه و تفاوت برداشت مفردات آيه تطهير است كه بيانگر تلاش اين مفسران در جهت اثبات مباني اعتقادي‌شان و امامت خلفاي سه‌گانه با استفاده از آيه تطهير است. نقدها و رديه‌ها‌ي عالمانه اماميه بر اشاعره در كنار بيان وجوه اشتراك، با نگاه تطبيقي مي‌تواند گامي در تقريب مذاهب اسلامي باشد.