بررسي آزمايشگاهي الگوي جريان در خليج مياني

خليج هاي مياني يا حفره هاي جانبي بعنوان يكي از عوارض طبيعي يا مصنوعي ايجاد شده، به نوبه خود بر شرايط هيدروليكي جريان اثر مي گذارند. اين عوارض با ايجاد ساختار هاي ثانويه و لايه هاي برشي، فرآيندهاي مهم هيدروديناميكي كه در اغلب مسائل مهندسي هيدروليك نقش مهمي در شكل گيري رفتار عمومي جريان دارند را كاملاً تحت تأثير قرار مي دهند. در تحقيق حاضر به بررسي الگوي جريان در محدوده خليج مياني پرداخته شده است. آزمايش ها براي خليجي به ابعاد 0.3×0.3 متر و در مجاورت كانالي به عرض 0.5 متر و با اندازه گيري سرعت ها در شبكه تعريف شده با استفاده از سرعت سنج سه بعدي Vectrino انجام گرفت. نتايج مشاهداتي وجود يك سيكل گردشي بزرگ مقياس در محدوده داخلي خليج را تاييد نمود. در ادامه بررسي داده ها نشان داد ميزان سرعت در راستاي مختلف از جريان كانال اصلي متاثر بوده و با افزايش جريان كانال اصلي، سرعت در خليج نيز افزايش مي يابد. همچنين بررسي نتايج نشان داد در دبي ثابت عبوري از كانال اصلي، با افزايش عمق جريان، سرعت در نيمه خارجي خليج همانند كانال اصلي كاهش مي يابد ولي در نيمه داخلي، سرعت جريان با افزايش عمق، افزايش مي يابد كه اين امر نشان دهنده نفوذ بيشتر جريان به داخل خليج مي باشد.