بررسي تغييرات كيفيت و تعيين پهنه آسيب پذيري آبخوان دشت ساري با استفاده از مدل SI و آزمون ناپارامتري من-كندال

آب‌هاي زيرزميني يكي از منابع مهم تأمين آب شرب و كشاورزي در مناطق شمالي كشور به شمار مي آيند. افزايش جمعيت و تقاضا براي محصولات كشاورزي خصوصاً برنج در نواحي شمالي كشور ميزان بهره برداري از منابع آب را در يك دهه گذشته افزايش داده است. هدف از تحقيق حاضر بررسي آسيب پذيري آبخوان دشت ساري با استفاده از مدل SI و تغييرات كيفي منابع آب با استفاده از آزمون من-كندال و نمودار شيب سن براي كاتيون ها و آنيون ها، TDS، EC، pH و SAR 38 حلقه چاه بهره برداري ثبت شده در استان مازندران است. ابتدا تغييرات پارامترهاي كيفي از سال 1385 تا 1397 بررسي شد. سپس نقشه هاي مدل SI (عمق آب زيرزميني، تغذيه خالص، محيط آبخوان، توپوگرافي و كاربري اراضي) رتبه بندي و وزن هر پارامتر بدست آمد. نتايج آزمون من-كندال و نمودار شيب سن نشان داد كه مقدار P-Value براي متغير SAR در دوره زماني مورد مطالعه معني دار و براي مجموع كاتيون ها و pH كمتر از 0.05 است. ضريب تبيين (R2) نشان داد كه پارامترهاي كاتيون ها، SAR و pH با مقادير 0.272، 0.249 و 0.235 بيشترين ارتباط را با تغييرات كيفي منابع آب زيرزميني دشت ساري دارند. نمودار شيب سن نيز روند صعودي پارامترها را نشان داد. همپوشاني پارامترهاي مدل SI، نشان داد 50.92 درصد منطقه داراي ريسك آسيب پذيري متوسط مي باشد. نتايج صحت سنجي نشان داد كه 57.19 درصد منطقه داراي همپوشاني متوسط است و 0.67 درصد كمترين مقدار همپوشاني را دارد.