تحليل و ارزيابي ابزارهاي مديريت كيفي در شبكه هاي هاي توزيع آب در مقابل ورود آلودگي در شبكه آب شرب شهر زاهدان

رشد جمعيت و گسترش شهرنشيني مهم‌ترين دلايل افزايش آلودگي در جهان امروز است. ورود آلودگي به شبكه هاي توزيع آب شرب شهري در اثر وقوع پديده مكش، مي تواند خسارات جبران‌ناپذيري به‌سلامت انسان وارد كند. آگاهي و شناخت از منابع ورود آلاينده و نحوه حركت آن باعث مدل‌سازي مناسب اين پديده و انجام مديريت بحران مناسب در زمان نفوذ اين آلاينده ها به شبكه مي گردد. به‌منظور شبيه سازي حركت نيترات در خاك، معادله انتقال-پخش آلودگي خاك در MATLAB كد نويسي گرديد. سپس شبكه توزيع شماره 2 آب شرب شهر زاهدان به‌عنوان منطقه مطالعاتي مدنظر قرارگرفته و نقاط مستعد با غلظت بالاي آلاينده در شبكه شناسايي گرديدند. شبيه سازي شبكه در اثر وقوع دوساعته آلودگي، با استفاده از مدل عددي EPANET مورد مدل سازي قرار گرفت. جهت مديريت كيفي آب در شبكه از دو ابزار تخليه آب با غلظت غير مجاز و جريان رقيق‌ساز بكار گرفته‌شده و نتايج آن ها در مديريت بحران مذكور مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج شبيه سازي حركت آلاينده در خاك، غلظت غيرمجاز نيترات در مجاورت لوله با مقدار بيش از 50 ميلي گرم بر ليتر را نشان داد. نتايج به‌كارگيري ابزار مديريت كيفي تخليه آب با غلظت غيرمجاز نشان داد كه با قطع نمودن جريان به مدت 1.1 تا 1.3 بازه زماني تزريق آلودگي به شبكه و همچنين خروج آب به ميزان 5 تا 8 درصد دبي پايه لوله، مي توان از ورود آلودگي به نقاط ديگر شبكه جلوگيري نمود. علاوه بر اين براي اولين‌بار تأثير مثبت و كارآمد ابزار جريان رقيق‌ساز در مديريت كيفي شبكه آب به اثبات رسيد؛ به‌گونه‌اي كه مقدار جريان رقيق ساز لازم به‌منظور بهبود وضعيت كيفي شبكه، حدود 16 درصد دبي پايه لوله محاسبه گرديد. استفاده از اين مقادير شبيه‌سازي‌شده در شرايط مختلف به‌منظور مديريت بحران ورود آلاينده به شبكه توزيع آب، امري حياتي مي باشد.