پيامدهاي ناديده‌گرفتن خانوار غيرريكاردويي بر سياست پولي بهينه رمزي و متغيرهاي كلان (در قالب الگوي DSGE)

هدف از اين مطالعه، بررسي پيامدهاي افزودن خانوار غيرريكاردويي به مدل DSGE در انتخاب سياست پولي بهينه رمزي و به تبع آن، تأثيرپذيري‌ متغيرهاي كلان اقتصاد (نظير توليد، تورم، مصرف و رشد نرخ ارز اسمي) است. از اين رو، پس از تخمين الگوي اقتصاد ايران، سياست پولي بهينه رمزي از بين 6 آلترناتيو سياست پولي انتخاب شد. سپس طي دو سناريو، خانوار غيرريكاردويي به الگو اضافه مي‌شود. در سناريوي اول، خانوار غيرريكاردويي شامل 20 درصد خانوارها و در سناريوي دوم شامل 40 درصد خانوارها مي‌باشد. سپس سياست پولي بهينه رمزي براي اين دو سناريو نيز انتخاب گرديد. نتايج پژوهش، نشان مي‌دهد كه: اولاً، هرچه ميزان درصد خانوارهاي غيرريكاردويي در الگو بيشتر ‌شود، سياستگذار پولي از هدفگذاري متغيرهاي پولي فاصله مي‌گيرد و به هدفگذاري توليد، اهميت بيشتري مي‌دهد؛ ثانياً، اگر سياست پولي بهينه رمزي بدون در نظر گرفتن خانوار غيرريكاردويي در الگو انتخاب شود، در قبال شوك افت قيمت نفت، شوك كاهش تقاضاي پول و شوك افزايش تورم خارجي، عكس‌العمل بخش توليد و مصرف در سناريوي 1 و 2، اختلاف معناداري با الگوي پايه دارند. اما بخش مصرف و توليد در پاسخ به شوك افزايش نرخ ارز اسمي، تقريباً عكس‌العمل مشابهي در هر سه الگو دارند.